Աղվան Վարդանյան. Կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վարն իր էու­թյամբ քան­դող, ջն­ջող, քն­նա­դա­տող տե­սակ է, չի կա­րող որևէ բան կա­ռու­ցել. «Իրատես»

Գաղտ­նիք չէ, որ այ­սօր Հա­յաս­տա­նում ի­րա­վա­կան ան­հաս­կա­նա­լի գոր­ծըն­թաց­ներ են, ո­րոնք օ­րեն­քի ու ար­դա­րու­թյան հետ ոչ մի ա­ղերս չու­նեն։ Սրան գու­մա­րած հա­ճախ գործ ու­նենք ընտ­րո­ղա­կան ար­դա­րա­դա­տու­թյան հետ։ Հի­շյալ խն­դիր­նե­րի շուրջ է «Ի­րա­տե­սի» զրույ­ցը քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ ԱՂ­ՎԱՆ ՎԱՐ­ԴԱ­ՆՅԱ­ՆԻ հետ։

-Ի՞նչն էր պատ­ճա­ռը, որ իշ­խա­նա­փո­խու­թյան այդ օ­րե­րին առ­կա մեծ է­ներ­գիան չկա­պի­տա­լաց­վեց, չօգ­տա­գործ­վեց ճիշտ ուղ­ղու­թյամբ։

-Պատ­ճառն իշ­խա­նու­թյան ե­կած մարդ­կանց բնույթն է, տե­սա­կը, մտա­ծո­ղու­թյու­նը։ Կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վարն իր էու­թյամբ քան­դող, ջն­ջող, քն­նա­դա­տող տե­սակ է, չի կա­րող որևէ բան կա­ռու­ցել, չի կա­րող մտա­ծող, ա­ռողջ գի­տա­կից ու­ժե­րի հա­մախմ­բել։ Հա­մախմ­բի, որ ի՞նչ ա­նի, որ 2 մլն դո­լա­րով ա­մա­ռա­նոց վե­րա­նո­րո­գի՞, 500 հա­զար դո­լա­րի մե­քե­նա­ներ գնի՞… Այդ ե­րի­տա­սարդ­նե­րի խան­դա­վա­ռու­թյու­նը պետք է ճիշտ հու­նա­վոր­վեր, բայց ա­ռա­ջին քայ­լերն ար­դեն ա­պա­ցու­ցե­ցին, որ նպա­տակ­ներն այլ են։

-Պա­րոն Վար­դա­նյան, Դուք այն քիչ պատ­գա­մա­վոր­նե­րից էիք, որ ա­ռա­ջին իսկ օ­րը ԱԺ ամ­բիո­նից կաս­կած հայտ­նե­ցիք, թե այս իշ­խա­նու­թյու­նը կհա­ջո­ղի։ Ո՞րն էր Ձեր թե­րա­հա­վա­տու­թյան հիմ­քը։

Կարդացեք նաև

«Փաշինյանի ի՞նչը սպանես»․ Աղվան Վարդանյանը Նիկոլ Փաշինյանին հորդորում է՝ չվախենալ իրենից

• 13:05 18.11.2024

Արդյունքներից դժգոհ է։ Փորձում է 0 կետից սկսել։ Նույն կանխատեսելի հետեւանքներով. Աղվան Վարդանյան

• 12:09 18.11.2024

Ինչո՞ւ չի ստացվում անկեղծ երկխոսությունը

• 13:00 06.11.2024

-Ես գի­տեի մեր ի­րա­կա­նու­թյու­նը և ե­կող­նե­րի բնույթն ու տե­սա­կը։ Բա­վա­կան ի­րա­զեկ էի, գի­տեի ներ­քին գոր­ծըն­թաց­նե­րի մա­սին։ Չի կա­րող հե­ռան­կար լի­նել, երբ մի բան ա­սում ես, բայց լրիվ այլ բան ա­նում։ Հնա­րա­վոր չէ այ­սօր մի տե­սա­կետ ու­նե­նալ, վա­ղը այն 180 աս­տի­ճա­նով փոխ­վի և ճիշտ ճա­նա­պարհ ըն­տր­վի։ Գի­տեի, որ այս իշ­խա­նու­թյունն իր մտա­ծո­ղու­թյամբ չի կա­րող կա­ռու­ցո­ղա­կան լի­նել։ Բայց այն վտանգ­նե­րը, ո­րոնք ժա­մա­նա­կին տես­նում էի, հե­տա­գա­յում բազ­մա­պատկ­վե­ցին ու տաս­նա­պատկ­վե­ցին։ Չէի կար­ծում, թե այս­քան վա­տը կա­րող էին լի­նել։

-Ի՞նչ եք կար­ծում, ան­դառ­նա­լի զար­գա­ցում­ներ ե­ղե՞լ են այս ըն­թաց­քում։

-Ապ­րի­լյան քա­ռօ­րյա­յից ա­ռաջ մթ­նո­լոր­տը դար­ձյալ այն չէր, դժ­գո­հու­թյուն­ներ շատ կա­յին։ Ո­մանք ա­սում էին` ե­թե պա­տե­րազմ լի­նի, ոչ մե­կը չի գնա, ես հա­կա­ռա­կում էի հա­մոզ­ված, ա­սում էի՝ դուք մեր ժո­ղովր­դին չեք ճա­նա­չում։ Ի վեր­ջո, մեկ-եր­կու տար­վա փոխ­վող գեն, ար­ժե­հա­մա­կարգ չեն։ Հա­մախմ­բու­մը ե­ղավ, ին­չը 2016-ի ամ­ռա­նը փոր­ձեց ջար­դել ա­հա­բեկ­չա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյու­նը։ Այ­սօր էլ եմ լիա­հույս։ Նույն հայ մար­դիկ են։ Լի­նում են ցն­ցու­մա­յին պա­հեր, սր­վում են զգա­ցո­ղու­թյուն­նե­րը, մար­դիկ գնում են մի ուղ­ղու­թյամբ, բայց խոր­քում հա­զա­րա­մյակ­նե­րով ձևա­վոր­ված հոգևոր, մշա­կու­թա­յին հեն­քը նույնն է մնում։

Հա­մոզ­ված եմ, որ այս իշ­խա­նու­թյան հե­ռա­ցու­մից հե­տո նոր գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյուն, ար­ժե­հա­մա­կարգ կրող իշ­խա­նու­թյու­նից մեկ-եր­կու տա­րի է պա­հանջ­վե­լու, որ մար­դիկ վե­րա­դառ­նան ի­րենց բնա­կան հո­գե­կերտ­ված­քին։ Ան­դառ­նա­լի բա­ներ չեմ տես­նում, կար­ծում եմ, այս ցն­ցու­մը, հի­վան­դու­թյան ախ­տո­րո­շու­մը կօգ­նի հե­տա­գա­յում բա­ցա­ռե­լու նման պա­տա­հա­կա­նու­թյուն­նե­րը։

Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­Ն

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում