Երևանի ավագանու արտահերթ ընտրություններից անցել է ուղիղ մեկ տարի: Այս ընթացքում մայրաքաղաքի դիմապատկերը դրականորեն միանշանակ չի փոխվել: Գետնանցումին ու որոշ փողոցներին հարակից մի քանի տաղավար-կրպակներ քանդելուց, Օպերային հարակից այգու ընդամենը երկու սրճարան ապամոնտաժելուց, «Սանիթեքին» մերժելուց ու աղբահանության սեփական ընկերությունն ունենալուց զատ որևէ այլ էական տեղաշարժ չի եղել: Քաղաքապետ ընտրվելուց որոշ ժամանակ անց պարոն Մարությանը հայտարարեց, թե «մահվան վերելակները նորերով փոխարինելու հարցը մարդկանց ուսերին է դրված. «Եթե նոր վերելակ ենք ուզում, պետք է վճարենք դրա համար»: Անհասկանալիորեն հօդս ցնդեց դեռևս նախորդ իշխանությունների պատվերով հասարակական տրանսպորտային նոր ցանցի համար բրիտանացիների կատարած աշխատանքը:
Մեկ տարվա ընթացքում քաղաքապետարանին չի հաջողվել ամբողջությամբ լուծել աղբահանության հարցը: Շենքերի մուտքերի դիմաց կուտակված աղբն ամռան ամիսներին սպառնում էր մարդկանց բնակարաններ ներխուժել, իսկ պատկան մարմինները հորդորում էին աշնանը սպասել: Մեկ տարվա մեջ քաղաքի գլխավոր ճարտարապետը մեկ անգամ չէ, որ հայտարարեց մետրոյի նոր կայարան ու ճոպանուղի կառուցելու մասին: Այս տարվա մայիսի 20-ի մամուլի ասուլիսի ժամանակ Երևանի գլխավոր ճարտարապետ պարոն Մեսչյանը բառացիորեն ասաց. «Այս տարի հնարավոր կլինի ճոպանուղու բավական մեծ ծավալ կառուցել: Գոնե սյունաշարը կկառուցենք, կմնան ենթակառուցվածքները, որը հարց չէ»:
Մեսչյանի նշած ժամկետը կավարտվի ընդամենը երկու ամսից, իսկ թե ինչ աշխատանքներ են արվել, օրինակ, սյուների համար քանի փոս է փորվել, թողնում եմ առանց մեկնաբանության: Չեմ մեկնաբանի նաև մետրոյի նոր կայարանների մասին հայտարարությունները, որովհետև իմաստ չունի անդրադառնալ չարչրկված մի թեմայի, ինչն «անունը կա, ամանում չկա» տրամաբանության տիրույթում է: Պարոն Մեսչյանին մտահոգող մեկ այլ հանգամանք՝ էլեկտրալարերի «սարդոստայնը», որ նրան «պատերազմական Բեյրութ էր հիշեցնում», նույնպես անփոփոխ է մնացել:
Մեկ տարվա մեջ նորեկները հայտարարեցին նաև, որ պետք չէ նեղացնել փողոցում առևտրով զբաղվող գյուղից եկած կնոջը, որ գուցե երեխայի սննդի հարցն է լուծում: Վստահաբար այդ կերպ էին մտածում նաև նախորդները ու չէին ցանկանում նեղացնել օրվա հացի խնդիր լուծող առևտրականներին:
Կարդացեք նաև
Չգիտեմ՝ դեռ քանի տարի ենք կռացած երթևեկելու, քանի տարի մետրոյի նոր կայարան չենք ունենալու, քանի տարի ենք հանդուրժելու աղբի վրա վխտացող առնետներին, բայց որ դեռ երկար ժամանակ գեղեցիկ խոսքերի ու խոստումների պակաս չենք ունենալու, կասկածից վեր է:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում:
