Ծովի մակերևույթից 1825 մետր բարձրության վրա է գտնվում Լոռու մարզի Լերմոնտովո գյուղը՝ 1840-ին հիմնադրված գյուղն սկզբում Վոսկրեսենովկա էր կոչվում: Այստեղ են աքսորվել Ռուսաստանի Տամբովի մարզի մոլոկանների 7 ընտանիքներ՝ այլադավանության համար:
Աքսորված ընտանիքների սերունդներն էլ ձևավորել են Լերմոնտովոյի բնակչության կազմի շուրջ 80%-ը, 15 %-ը հայերն են, 5 %-ը եզդի Ասադովների շառավիղները: Մոլոկանները բարեհամբույր են, բայց տեսախցիկի հետ այնքան էլ հաշտ հարաբերությունների մեջ չեն: Նադեժդա Պոլյանսկայայի հետ ենք զրուցում, սկզբում խուսափում է տեսախցիկից, հետո շարունակում՝ կաթի գինն է շատ էժան:
200 դրամով ենք վաճառում: Հարևան Մարգահովիտից կաթ հավաքող մեքենան գալիս, հավաքում է 120 դրամով: Աշխատում ենք ու ապրում, չաշխատենք, չենք էլ կարողանա գոյություն պահել: Հայերի ու եզդիների հետ խաղաղ ապրում ենք: Ինչու՞ անհաշտ լինենք, բոլորս էլ մարդ ենք, բոլորս էլ նույն երկրի վրա ենք ապրում: Խանութում հրաժարվում են զրուցել մեզ հետ: Մեկ՝ թե դեմ է մեր հավատքին, մեկ էլ՝ թե պարզապես չենք ուզում տեսախցիկի առջև խոսել: Խորհուրդ են տալիս գնալ դպրոց, միգուցե մեր հարցերին այնտեղ պատասխանեն: Հեռվից տեսախցիկը նշմարելով, ձիասայլով ռուս պատանին կախում է գլուխը, որքան մոտենում է՝ այնքան գլխարկով փակում դեմքը՝ որ չնկարահանվի:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
