Սեպտեմբերի 8-ին Արցախում տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններ են, այդ թվում նաեւ մայրաքաղաք Ստեփանակերտի քաղաքապետի: Այդ ընտրություններում քաղաքական ուժերի հետաքրքրությունն ակնհայտ չէ, քանի որ քաղաքական ուժերի կողմից առաջադրված թեկնածուների կամ քաղաքական ուժերի կողմից սատարում ունեցող համայնքի ղեկավարների եւ ավագանիների թիվը չնչին է: Օրինակ, Ստեփանակերտի քաղաքապետի պաշտոնի համար հավակնություն դրսեւորած հինգ թեկնածուներից միայն մեկն է առաջադրվել կուսակցության կողմից, ևս մեկ`միեւնույն թեկնածու սատարման մասին հայտարարել են երկու կուսակցություն:
ՀՅԴ Արցախի կենտրոնական կոմիտեի ներկայացուցիչ Դավիթ Իշխանյանից Aravot.am-ը հետաքրքրվեց` առաջիկա ՏԻՄ ընտրությունները կարելի՞ է համարել 2020 թվականին կայանալիք համապետական`նախագահական եւ խորհրդարանական ընտրությունների նախերգանք:
«Խորքում այդպես պետք է լիներ եւ գուցե ինչ-որ տեղ կա: Բայց, ցավոք, 1998 թվականից մինչեւ այսօր, տեղական ինքնակառավարումը Արցախում ոչ միայն չի կայացել, այլ քաղաքական հետաքրքրությունը կորցրել է»,- ասաց մեր զրուցակիցը` հավելելով, որ ՏԻՄ մարմինների ընտրություններում քաղաքական ընտրություններ տեղի չեն ունեցել հատկապես վերջին երկու ընտրությունների ժամանակահատվածում:
«Այս ընտրությունները, բնականաբար, որոշակի մրցակցության եւ հետաքրքրությունների դաշտ բացել են. թե գործող, թե նորաստեղծ քաղաքական ուժերը որոշակի քայլեր են ձեռնարկում, բայց անկեղծորեն պետք է ասեմ` նկատելի չէ այն իրական քաղաքական պայքարը եւ մրցակցությունը, որը ոչ միայն կարող է 2020 թվականի համապետական ընտրությունների նախերգանքը լինել, այլ ընդհանրապես, որպես տեղական ինքնակառավարում` քաղաքական հետաքրքրություն ունենալ: Ես շատ լավ հասկանում եմ տեղական ինքնակառավարման մարմինների դերակատարումը, դրանց կայացումը, ավագանու ինստիտուտի հաստատումը` ժողովրդավարական ինստիտուտների ձեւավորման տեսանկյունից: Բայց, մյուս կողմից, մեր քաղաքական դաշտում գործող հին ու նոր քաղաքական ուժերի պատկերացումներն ու մոտեցումները հեռու են դասական պատկերացումներից»,- ասաց մեր զրուցակիցը:
Կարդացեք նաև
Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
