Հուլիսի 31-ին ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն այցելել էր Գեղարքունիքի մարզի Կալավան համայնք: Այնտեղ նա ծանոթացել էր գյուղի բնակիչ Ռոբերտ Ղուկասյանի հետ, ով կարողացել էր տարիների ընթացքում գյուղն ավելի գրավիչ դարձնել՝ հյուրատներ կառուցել եւ զարգացնել այդ ամենը: Այդ օրինակը տեսնելով վարչապետը հայտնել էր, որ պատրաստվում է Ղուկասյանին իր խորհրդական նշանակել: Երեկ արդեն պաշտոնապես վարչապետի որոշմամբ Ռոբերտ Ղուկասյանը նշանակվեց վարչապետի խորհրդական:
«Հայկական ժամանակ»-ը Ռոբերտ Ղուկասյանի հետ զրուցեց՝ վարչապետից ստացած առաջարկի, նրա գործունեության ուղղությունների եւ այլ հարցերի շուրջ:
– Պարոն Ղուկասյան, ձեր նշանակումը հանրության համար անսովոր կերպով եղավ: Ինչպիսի՞ն էր ձեր առաջին արձագանքը՝ վարչապետի կողմից՝ իր խորհրդականի պաշտոնը ստանձնելու առաջարկը ստանալուց հետո:
– Ճիշտն ասած ինձ դեռ մի քանի օր էր հարկավոր իրականությունը գիտակցելու համար, շատ անսպասելի էր: Բայց մի կողմից ձեւը, մյուս կողմից հանրային արձագանքը այնպիսի մի իրավիճակ էին ստեղծել, որ ճիշտն ասած չեմ էլ հիշում, թե ինչպիսին էր արձագանքս: Մինչեւ հիմա դեռ այդ մտքերի մեջ եմ՝ երկկողմանի խիստ պատասխանատվության զգացումով ե՛ւ վարչապետի առաջ, ե՛ւ ժողովրդի առաջ: Կարծում եմ սա ոչ սովորական նշանակում էր, որովհետեւ մոտ 1 ամիս անընդհատ խոսվում էր: Շատ դրական էր արձագանքս, դեռ չեմ կարողանում կենտրոնացնել մտքերս, բայց վստահ եմ մի բանում՝ այս դրական էներգետիկան շատ կարեւոր է այս երկրի համար, մենք սրա պակասն իրականում ունենք:
Կարդացեք նաև
– Վարչապետի այցից հետո Կալավանի հանդեպ հետաքրքրությունը մեծացե՞լ է ավելի, այցելուների քանակը շատացե՞լ է:
– Իհարկե, տրամաբանական է, որ վարչապետի այցից հետո պետք է այդպես լիներ: Բայց այստեղ ուրիշ խնդիր կար. այսպես, թե այնպես մենք խնդիր ունեինք մարդկանց դիմավորելու, տեղավորելու, ուղղակի վարչապետի այցից հետո մարդկային հոսքերի առումով դարձավ շատ անկառավարելի: Հիմնականում հայերն էին գալիս, բայց այդ հոսքերի մեծ մասը բաժին էր ընկնում այն մարդկանց կամ այն խմբերին, ովքեր ուզում էին ծանոթանալ ծրագրին, փորձեն իրենք էլ կիրառել: Նրանք այն մարդիկ են ում հետ անմիջական շփում էր պետք, բայց այնքան շատ էին այդ մարդիկ, որ այդ առումով էլ էր ինձ մոտ մեծ խառնաշփոթ:
– Զուգահեռաբար շարունակելո՞ւ եք Կալավանում ձեր գործունեությունը:
– Շատ-շատերին է հուզում այդ հարցը: Ընկերներիս մեծ մասը նույնիսկ ասում էր իզուր ես այդպես անում, որ թողնում ես Կալավանը: Բայց իրականում ես Կալավանը չեմ թողնում, այնտեղ իմ տունն է, իմ գյուղն է, ոչ մի ձեւով չի նվազում գյուղի զարգացման հետ կապված իմ մոտեցումը: Դեռ գարնանը արդեն պայմանավորվել էինք մեր թիմով՝ գյուղացիներով, որ ես պետք է թուլացնեմ իմ ազդեցությունը, կամաց-կամաց մենք գնում էինք այդ քայլին: Մեծ թիմ ունենք ու ես մեծ սիրով ուղղակի թողել եմ այդ թիմին ու կարծում եմ հիմա ավելի լավ է կազմակերպվում, քան այն ժամանակ, երբ ես այնտեղ էի:
– Ո՞ր ուղղությամբ է լինելու ձեր աշխատանքը կառավարությունում:
– Կարծում եմ գաղտնիք չեմ լինի բացահայտած, որ ասեմ՝ հիմնականում դա վերաբերվելու է համայնքների զարգացմանը, բայց ոչ Կալավանի օրինակով: Կալավանի օրինակն իրականում դաժան է: Երբ որ բոլորը քեզ դեմ են ու դու առանձին անում ես: Ուղղակի Կալավանի փորձը, թե որտեղ են եղել խնդիրները, այդ խնդիրները վերացնելով հանդերձ մնացած համայնքներում կիրառվելու են: Շատերին թվում է, թե ինչպես Կալավանն է զարգացել այդ խնդիրներով, այդ նույն ձեւով պիտի զարգանան մնացած համայնքները: Բնականաբար ոչ, այն ժամանակ ուրիշ էր, հիմա լրիվ ուրիշ է:
– Ինչ-որ ծրագրեր արդեն կա՞ն ձեզ մոտ հավաքագրված, որոնք այժմ պատրաստվում եք իրականացնել:
– Այո, արդեն կան, վարչապետի հետ էլ ենք քննարկել: Բայց դա շատ ծավալուն է եւ այս պահին էլ դեռ քննարկման փուլում է: Ըստ էության բան չի փոխվում՝ այդ օրինակը կիրառել այլ համայնքներում, բայց ավելի մանրամասն կոնցեպցիան կարծում եմ մի քանի շաբաթից բոլորը կիմանան, որովհետեւ դեռ հիմա աշխատում ենք: Խնդիրը կայանում է նրանում, որ դեռ չեմ հասցրել շփվել մարդկանց հետ, պետք է հանդիպեմ Սուրեն Պապիկյանի հետ, մարզպետների հետ, լսեմ իրենց, արտահայտվեմ, քննարկենք: Ի վերջո սա արդեն վերաբերվում ոչ թե մի փոքրիկ գյուղի, այլ Հայաստանի տարբեր համայնքներին, այդ իսկ պատճառով քննարկումից հետո արդեն պարզ կլինի:
– Վարչապետը միշտ խոսում է աշխատող եւ ստեղծարար մարդու տեսակի մասին ու ըստ էության ձեր օրինակը նրա պատկերացումներին համապատասխանում էր: Ի՞նչ եք կարծում հե՞շտ կլինի բազմոցին նստած մարդուն այդ օրինակն ուսուցանել:
– Ես միշտ մտածել եմ, որ բազմոցին նստած ոչինչ չենք կարող անել, անկախ նրանից, թե դու երբ ես բազմոցին նստել: Ես 10 րոպեից ավելի չեմ կարողանում իմ աշխատասենյակում նստած մնալ, որովհետեւ տեսակով էլ այդպիսին չեմ ու ես վստահ եմ, որ իմ հիմնական գործունեությունը լինելու է դրսում՝ մարդկանց հետ՝ ուղղակիորեն ծրագրերի մեջ: Որովհետեւ այդտեղ երկար նստելով կսկսեմ փոխվել, որից, որ ամենաշատն եմ անհանգստանում: Ու կարծում եմ, որ ես ամեն ինչ պետք է անեմ, որ լինեմ ավելի շատ մարզերում:
– Ո՞ր մարզ եք պատրաստվում առաջինն այցելել:
– Շատ նախնական մտածել եմ, կարծում եմ Երեւանից ավելի հեռու մարզերն առաջնային կվերցնենք: Բոլորս էլ գիտենք՝ այդտեղ խնդիրներն ավելի շատ են, ինչքան մայրաքաղաքից հեռանում ես այնքան ավելի շատ են խնդիրները: Արագ ինտեգրման խնդիրներ ունենք, որ պետք է արագ հասցնենք լուծել:
Նիկոլայ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայկական ժամանակ» թերթի այս համարում
