Իտալական Բարի քաղաքի «Պուլիայի հայկական ասոցիացիայի» քարտուղար, «Հրանտ Նազարյանց» մշակութային կենտրոնի հիմնադիր եւ ղեկավար Կարլո Կոպպոլան, որ վերջերս է ՀՀ անձնագիր ստացել, Aravot.am-ի հետ ասում է, որ իր տպավորությամբ եւ ուսումնասիրություններից ելնելով` անկախ պատմության վայրիվերումներից, հայերը սովոր չեն ատելու այլոց: Նրա խոսքերով, հայերը սիրով լի ազգ են:
Ինչ վերաբերում է Բարիի հայկական համայնքին, 2001-ից հայկական հարցերով զբաղվող Կոպոլլան ասում է, որ այն Եվրոպայի հնագույն համայնքներից է, եւ իր խոսքերով, հայերի մասին գրավոր աղբյուրները 10-րդ դարին են վերաբերում: Նա վկայակոչում է մի փաստաթուղթ` հայ քահանայի հայերեն գրությամբ, Հովսեփ (Յուսոֆ) Սիմոնի վկայությամբ: Նաեւ հավելում է, որ դիվանագիտական խողովակներով պետք է ամեն ինչ անել, որ փաստաթղթի կրկնօրինակը տրամադրվի Մատենադարանին:
Կարլո Կոպպոլան նաեւ նշում է, որ Բարիի բանակի զորավարներից շատերը հայեր են եղել: Նա ընդգծում է, որ Արմենիս ազգանունը ժամանակին ամենատարածվածներից մեկն է եղել Բարիում:
Իտալացի հետազոտողն անդրադարձավ նաեւ Իտալիա տեղափոխված գրող, հասարակական գործիչ Հրանտ Նազարյանցին, որը ծննդավայր Պոլսից հեռացել էր 1913-ի գարնանը: Ասաց, որ նրա ընտանիքը շատ կարեւոր դերակատարություն է ունեցել Եղեռնից փրկված հայրենակիցների Իտալիա տեղափոխվելու հարցում:
Կարդացեք նաև
Նազարյանցի հայրը` Տիրանը գործարար էր: Նազարյանց ընտանիքն այստեղ գորգերի գործարան է հիմնել Եղեռնից փրկված հայրենակիցներին աջակցելու համար:
Հրանտ Նազարյանցը ժամանակի ուսյալ մարդկանցից մեկն է եղել, նա կրթություն է ստացել Փարիզում ու Լոնդոնում, ապա վերադարձել Բարի ու աշխատակցել տարբեր թերթերի, նաեւ Բարիի ռադիոյին: Կատարյալ տիրապետելով անգլերենին, ֆրանսերենին եւ իտալերենին, նա ստեղծագործել է, թարգմանություններ կատարել:
«Գրավոր վկայություն կա, որ Դիրան Նազարյանցը 1870 թ տուն է վարձակալել Լոնդոնում»,- ասում է Կոպպոլան: Ապա հավելում, որ Հրանտ Նազարյանցի մայրական կողմը մանկավարժներ էին, իսկ պապիկը առաջին իգական վարժարանի հիմնադիրն էր Կոստանդնուպոլսում:
Իտալացի գրող Ռոբերտո Մարվազիի հետ Հրանտ Նազարյանցը խմբագրել է «Fantasma» ամսագիրը, հրատարակել Դանիել Վարուժանի, Սիամանթոյի, Ռուբեն Զարդարյանի եւ այլոց ստեղծագործությունները:
2011 թ. Կարլո Կոպպոլան եւս երկու հոգու հետ հիմնել է «Հրանտ Նազարյանց» մշակութային կենտրոնը: Նախկինում Կոպպոլան քարտուղարն էր, այժմ նախագահը: «2001թ-ից սկսած դա այն մոտիվն է եղել, որով ես ապրում եմ»,-ասում է մեր զրուցակիցը: Նշում է, որ այժմ բոլոր հայագիտական կենտրոնները համատեղել են մեկ ասոցիացիայի մեջ, որ կոչվում է «Պուլիայի հայկական ասոցիացիա». «Ես ասոցիացիայի քարտուղարությամբ եմ զբաղվում, Ռուբեն Թիմուրյանը նախագահն է, հալեպահայ Գեղամ Բոլոյանը փոխնախագահը»:
Ասում է, որ կենտրոնում հիմնականում իտալացիներ են, մի ռումինացի լրագրող ունեն, որը նյութեր է հրապարակում Araratonline պարբերականում:
Իտալիայի ներքին գործերի նախարար Մաթթեո Սալվինիից էլ խոսեց: Ասաց, որ նա ընդհանրապես դեմ է ներգաղթին, սակայն կողմ է հայերին, նաեւ անդրադարձավ Իտալիայի պատգամավորների պալատին, որն ընդունել էր Հայոց ցեղասպանության մասին բանաձեւը :
Մեր զրույցի ընթացքում խոսվեց նաեւ ադրբեջանական կողմից Հայաստանի մասին տարածվող ապատեղեկատվության եւ հակահայ քարոզչության մասին: Կարլո Կոպպոլան ասաց, որ իր աշակերտների հետ հաճախ է խոսում հայկական հարցերի մասին, հրապարակումներ է կատարում, դրանք տարածում սոցցանցերում: Ընդգծում է, որ տեղեկատվություն վերցնում եւ իտալերեն է թարգմանում ՀՀ պաշտոնական աղբյուրներից, հատկապես Արցախին եւ հայ-ադրբեջանական թեմային վերաբերողը: «Ադրբեջանի կողմից ապատեղեկատվության այնպիսի մեծ հոսք կա, որ նորմալ մարդիկ էլ են սկսում հավատալ դրան»,-նշում է Կոպպոլան: Նաեւ ասում է, որ իր տպավորությամբ Ադրբեջանի ապատեղեկատվությանը հաճախ համարժեք պատասխան չի տրվում Հայաստանի կողմից, կամ եթե տրվում է, արձագանքը բավականին ուշացած է լինում:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարը` հեղինակի
