Արդարադատության նախկին նախարար Դավիթ Հարությունյանն էլ է կարծում, որ Ամուլսարի հանքի շահագործման հարցը հանրաքվեի դրվող նյութ չէ։ «Ամուլսարը հանրաքվեի նյութ չէ, ինքը կարող է պլեբիսցիտի նյութ լինի, բայց դրա համար պետք է օրենք մշակվի»,–ասաց նա՝ հիշեցնելով, որ պլեբիսցիտը հանրային կարծիքի վերլուծությունն է։
Հարությունյանի խոսքով՝ մեր օրենսդրությամբ հանրաքվեն վերաբերում է միմիայն օրենքներին, դրա համար, ըստ նրա, ճիշտ կլինի՝ դրա անունը դնել ոչ թե հանրաքվե, այլ հանրային կարծիքի հարցում կամ, այլ խոսքերով՝ պլեբիսցիտ, որը, սակայն, իրավական ուժ չունի։ Կամ՝ կարելի է արհեստականորեն գնալ հանրաքվեի ճանապարհով, եթե հորինեն օրենք։
«Թե ինչքանով այդ օրենքը կլինի սահմանադրական, այլ հարց է, որովհետեւ օրենքը չպետք է վերաբերի կոնկրետ ձեռնարկությանը։ Դու չես կարող գնալ ասել՝ կոշիկի այսինչ ֆաբրիկային նվիրված օրենք… Այսինքն՝ արհեստական ձեւով միգուցե կարելի է Ամուլսարի հարցը դնել հանրաքվեի, եթե Ամուլսարի մասին օրենք հորինվի»,– ասաց նա:
ՎահԵ ՄԱԿԱՐՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
