Լրագրողներու, խմբագիրներու եւ լրասփիւռներու համայնքը անկարող է դեռ առանձին ոտքի կանգնելու եւ կազմակերպելու իր համաժողովները: Պատճառները շատ են: Առաջինը՝ մինչեւ անցեալ տարի, Հայաստանի նախկին կառավարութեան կողմէ լրատու միջոցներու վրայ հսկողութիւն բանեցնելու միտումն էր. երեւոյթ մը, որ սկիզբ առաւ սփիւռքի նախարարութեան հիմնադրումով, որ ձեռք առաւ Լրագրողներու համահայկական համաժողովի կազմակերպումը, որոնցմէ բացակայ եղան Հայաստանի ընդդիմադիր գրեթէ բոլոր լրասփիւռները եւ լրագրողները: Երկրորդը՝ լրասփիւռներու սեփականատէրերէն շատերուն անտարբերութիւնն էր:
Նորակազմ Հայկական լրատու միջոցներու ընկերակցութիւնը 2008էն սկսեալ, գործակցելէ ետք սփիւռքի նախարարութեան հետ, անգործութեան մատնուեցաւ: Երրորդը՝ անտարբերութիւնը լրագրողներու, որոնք մեծ ակնկալութիւններ չունին համաժողովներէ, ոչ ալ Հայաստանի «Ժուռնալիստ»ներու միութենէն, որ սովետական շրջանէն մնացած կառոյց մըն է, կը կարօտի վերագործարկումի եւ արդիականացումի, որպէսզի անվերապահ կերպով պաշտպանէ հայ լրագրողներու իրաւունքները՝ կառավարական ոտնձգութիւններու եւ լրասփիւռներու սեփականատէրերուն դիմաց:
Ներկայ իշխանութեան օրօք, լրատուական դաշտը անողոք վիճակի մէջ է: Դերերը փոխուած են, նախկին իշխանութիւնը այսօր դարձած է ընդդիմադիր եւ չունենալով խորհրդարանական իշխանութիւն, լռասփիւռային իր ամբողջ կարողութիւնը ի գործ կ՛ածէ քննադատելու համար կառավարութեան գործունէութիւնը: Սփիւռքի նախարարութեան վերացումով, թէեւ կառավարութիւնը յանձն չառաւ Հայկական մամուլի համաժողովի կազմակերպումը,- ինչ որ դրական երեւոյթ է,- բայց եւ այնպէս նոր իշխանութիւնը տակաւին յստակ քաղաքականութիւն չունի լրատու միջոցներու անկախութեան եւ ինքնակազմակերպման համակարգային մօտեցում ցուցաբերելու առումով:
Կը պայքարի «ընդդիմադիր» կոչուած լրատու միջոցներու դէմ: Իսկ վարչապետին տիկինը դեռ կը մնայ «Հայկական Ժամանակ»ի խմբագրապետուհի, ինչ որ ենթադրել կու տայ, որ մամուլի անկախութիւնն ու խօսքի ազատութիւնը բոլորովին չեն սահմանազատուած իշխանութեան լծակներէն: Եւ այս երեւոյթը շատ չ՛անհանգստացներ մեր գործընկերներուն մեծամասնութիւնը:
Ժիրայր ՉՈԼԱՔԵԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ` «Ասպարեզ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
