Մենք՝ արցախյան հիմնախնդրի իրավաքաղաքական հայեցակարգի մշակման և կենսագործման ասպարեզում տևականորեն ներգրավված գործիչներս, մտահոգված լինելով Հայոց պետական միասնությունը տրոհելու շարունակական փորձերով, արտաքին քայքայիչ միջամտությունների աշխուժացմամբ և Միացման հայեցակարգի նենգափոխման ակնառու ոտնձգություններով,
Հաստատում ենք․
Հայությունն, ի դեմս իր միակ պետականության, հայրենի ողջ տարածքի նկատմամբ ունի հայրենատիրության բնական, անբեկանելի և անժամանցելի իրավունք: Հայրենի ողջ տարածքի վրա ազգային֊պետական ինքնիշխանության վերականգնումը՝ Հայոց կենսունակ պետականության հարատևման և հայ ժողովրդի գոյատևման երաշխիքն է։
Արցախահայության վճռական կամքով և համայն հայության աջակցությամբ՝ Արցախը գրեթե 30 տարի՝ 1989 թ․ դեկտեմբերի 1֊ից, փաստացի և իրավականորեն Հայաստանի Հանրապետության մաս է, որը երահաստատվել է 1990 թ. օգոստոսի 23֊ի Անկախության հռչակագրով և, որպես այդպիսին, անկախացել է ԽՍՀՄ֊ից` լինելով Հայաստանի Հանրապետության կազմում։ Ի լրումն դրա՝ Արցախի՝ Հայաստանի Հանրապետության մաս լինելն ամրագրված է նաև Ազգերի Լիգայի 1920 թ․ փետրվարի 24֊ի հատուկ զեկույց֊-առաջարկով։
Կարդացեք նաև
Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության հռչակումը 1991 թ․ սեպտեմբերի 2֊ին և այսպես կոչված անկախության հանրաքվեն նույն թվականի դեկտեմբերի 10֊ին՝ ԽՍՀՄ միութենական հանրապետությունների ինքնորոշման մասին 1990 թ․ օրենքին համապատասխանելու անհաջող փորձեր էին, որոնք հապճեպորեն թելադրվել են պաշտոնական Երևանի կողմից և որևէ դեպքում չեն կարող մեկնաբանվել որպես անկախացում Հայաստանի Հանրապետությունից։
Ըստ այդմ խստագույնս մերժելի են․
-Արցախը երկրի ներսում և արտաքին հարաբերություններում Հայաստանի
Հանրապետությունից առանձին պետություն ներկայացնելը՝ «երկրորդ հայկական պետության» կեղծ կաղապարով,
– Արցախի միացումը Հայաստանին իբր իրավականորեն չկայացած կամ հետագա զարգացումներով չեղարկված հայտարարելը,
– Միացման գաղափարը անորոշ ապագային և/կամ այլոց որոշումներին վերապահելը, որն ըստ էության խորացնում է ներազգային պառակտումը և Արցախը Հայաստանին հակադրելուն միտված արտաքին միջամտությունների առիթ է տալիս,
– Միացմանը հասնելու պատրվակով՝ Արցախը երևութական սուբյեկտայնությամբ օժտելու նկրտումները՝ Հայաստանի Հանրապետությունն ու Արցախը հորիզոնական հարթության վրա զետեղելը և «երկկողմանի» ռազմաքաղաքական դաշինքներ կնքելու անհեթեթ փորձերն ու մտավարժանքները։
Միացման իրավաքաղաքական հայեցակարգից բխող միակ քաղաքական օրակարգը ենթադրում է․
– Միացման հիմքում ընկած հիմնարար պետականաստեղծ ակտերից բխող սկզբունքների վերամրագրումը և հետևողական կենսագործումը,
– Միացման իրողությունը ստվերող, դրան անհամահունչ կամ հակասող բոլոր ապօրինի և հակասական իրավակարգավորումների անհապաղ վերանայումը,
– Արցախաբնակ ՀՀ քաղաքացիների՝ համապետական ընտրություններին մասնակցելու սահմանադրական ոտնահարված իրավունքի վերականգնումը։
Ներքոստորագրյալներս հաստատակամորեն հորդորում ենք, որ ազգային և պետական միասնականությանը հետամուտ քաղաքական ուժերն ու անհատ գործիչները, գիտակցելով Հայաստանին Արցախի միացման իրավական ամբողջացման գոյաբանական հրամայականը և բախտորոշ նշանակությունը, մեզ հետ միասին, աչալուրջ հետևողականությամբ մերժեն Միացման գաղափարը բովանդակախեղելու և նենգափոխելու բոլոր ոտնձգությունները։
Արմեն Աղայան
Հրաչ Եղիազարյան
Տիգրան Կյուրեղյան
Արմեն Հովհաննիսյան
Հայկ Մարտիրոսյան
Արա Պապյան
Ալեքսանդր Քանանյան
Հայկական ընտրություն
Բավական նկատելի է դարձել, որ միացման վրա պնդում են այսօր ավելի շատ անդրօվկիանոսյան շահերը սպասարկող մարդիկ։ Ստացվում է, որ բնիկ ղարաբաղցիներից շատ արտաղարաբաղյան ուժերն են մտահոգվում Ղարաբաղի ապագայով։