Մեր քաղաքականութիւնը մեր առօրեան է: Կը խօսինք, կ՛ուտենք, կը խմենք, գործի կ՛երթանք, կը ստեղծագործենք, դրամ կը շահինք, կը ծախսենք ու կը վայելենք: Քաղաքական այս առօրեան է, որ կը խարսխէ ազգային մեր արժէքները երկրին մէջ եւ իմաստ կու տայ հաստատուած պետականութեան իր ամենակայուն ու բնական գոյութեան մէջ:
Երկար տարիներ քաղաքական այս պարզ առօրեայէն զրկուած հայրենի մեր ժողովուրդը, ի վերջոյ գիտցաւ պոռթկալ, ապստամբիլ ու տապալել այն իշխանութիւնը, որ իր առօրեայ իրաւունքը խլած էր իրմէ:
Ժողովուրդը ցոյց տուաւ յեղափոխական իր նկարագիրը՝ մեզի համար այնքան հարազատ ու կենցաղային հիմք ունեցող յեղափոխական նկարագիրը: Տեսանք, որ շատ հարազատ ու բնական արտայայտութեամբ՝ ժողովուրդը խօսեցաւ ու ազատ երթ տուաւ յեղափոխական իր նկարագիրին:
Հեգնական է սակայն, որ քաղաքական մեր միտքը եկաւ իր թերութեամբ, եւ պէտք եղած արժեւորումը չկրցաւ տալ ժողովուրդի այս պոռթկումին, այս յեղափոխութեան ու կասկածով նայեցաւ անոր հաւանական ազատ ընթացքին եւ զարգացումին:
Տարօրինակ է քաղաքական մեր մտածողութիւնը: Իշխանութեան կը նայինք փոխանակ ժողովուրդ տեսնելու: Վիճակացոյց եւ դեղին քարտ ցոյց կու տանք իշխանութեան, փոխանակ քաջագործութեան պատուանիշ ու համարձակութեան վկայագիր տալու ժողովուրդին: Չենք կեդրոնանար քաղաքական զարգացման ճիշդ խարիսխին ու տրամաբանութեան վրայ, որպէսզի իշխանութեան որոշումները կարենան թափանցել ժողովուրդի բնական առօրեային մէջ:
ՌԱԶՄԻԿ ՇԻՐԻՆԵԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ասպարեզ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
