«Կյանքը սահմանի եզրին» շարքի այսօրվա հերոսը Արագածոտնի մարզի Թլիկ գյուղի բնակչուհի, 9-ամյա Անահիտն է: Գյուղը Թուրքիայի սահմանին է կպած, գյուղից երեւում է թուրքական Ալամ բնակավայրը, որտեղի հիմնական բնակչությունը քրդեր են:
Անահիտը փոխադրվեց 5-րդ դասարան, նրանց դասարանում ընդամենը 4 երեխա կա: Եզդիաբնակ Թլիկ գյուղի ողջ բնակչությունը կազմում է 100 մարդ: Անահիտը լավ նկարում է, նաեւ երգում է. «Մենք տանը իոնիկա ունենք, պապաս նվագում է, ես երգում եմ»: Նա ունի մի քույրիկ եւ երկու եղբայր:
Անահիտը Երեւանում եղել է Cityzen մասնագիտությունների քաղաքում եւ ընտրել վարսավիրի մասնագիտությունը: Այժմ մտածում է կամ վարսավիր կամ ատամնաբույժ դառնալու մասին: Նրա ամենասիրած հեքիաթը «Քաջ Նազարն» է: Նա շատ է սիրում իր Թլիկ գյուղը, բայց ուզում է գյուղից գնալ, որովհետեւ գյուղում ջուր չկա, ճանապարհ չկա, հարմարություններ չկան…
Կարդացեք նաև
«Սինոլաբ» արվեստների լաբորատորիան «Առավոտ» օրաթերթի հետ համատեղ և «Բադաբադա՞»-ի հետ համագործակցությամբ, ներկայացնում է նոր նախագիծ՝ «Կյանքը սահմանի եզրին»: Նախագծի հիմքում սահմանամերձ գյուղերում ապրող երեխաների պատմություններ են: Ի՞նչ ազդեցություն են ունենում արտաքին (ֆիզիկական) և ներքին (հոգեբանական) սահմանները երեխայի զարգացման վրա, ի՞նչ հետքեր են թողնում առօրյա փորձառության ընթացքում: Արդյոք սահմանները միայն փշալարե՞րն են…
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարները՝ Նարեկ Ավագյանի
Պատկերապատումը՝ Տիգրան Առաքելյան
«Առավոտ» օրաթերթ,
06.06.2019
