Մարտի 1-ի գործով նիստին քիչ առաջ դատարան ներկայացան Արցախի գործող եւ նախկին նախագահները՝ Բակո Սահակյանն ու Արկադի Ղուկասյանը: Նրանք անձնական երաշխավորություն են ներկայացնում՝ Ռոբերտ Քոչարյանի կալանքը փոխելու եւ նրան ազատ արձակելու:
Դատարանը ներկայացրեց, թե ինչ պատասխանատվություն են ստանձնում դրանով, որ հետագայում կարող են ենթարկվել քրեական պատասխանատվության նույնիսկ:
Բակո Սահակյանն ու Արկադի Ղուկասյանը երկուսն էլ հայտարարեցին, որ այո, գիտակցում են եւ համաձայն են: Նրանք ստորագրություն տվեցին: Երկու նախագահներն էլ 500 հազար դրամ են տալիս՝ որպես երաշխավորության գումար:
Կարդացեք նաև
Դատարանն այս առնչությամբ որոշումը կհրապարակի ավելի ուշ:
Նիստին ներկա է նաեւ գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանը: Քիչ առաջ վիճաբանություն եղավ դատարանում Արթուր Դավթյանի եւ Ռոբերտ Քոչարյանի միջեւ:
Մանրամասները՝ ավելի ուշ:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
Խնդրում եմ ՀՀ-ին Արցախի անկախությունը ճանաչել, մնալ այդ երկրի անվտանգության երաշխավորը և միևնույն ժամանակ սկսել Ադբեջանի հետ հարաբերություններ հաստատելու գործընթաց: Ես չեմ ուզում որ Արցախը լինի ՀՀ-ի մաս: Ես ցանկանում եմ որ իրենք լինեն անկախ, բարեկեցիկ ու հարուստ երկիր բայց ոչ Հայաստանը թալանելով
Հարգելի Մարո, Ձեր մեկնաբանության մեջ զգում եմ պարզ մարդկային ժողովրդական լեզվով ասած, նեղացածություն․․․ Սակայն իզուր․․․ Հայաստանի դերը Արցախի կայացման և գոյատևման մեջ անհնար է թերագնահատել։ Անհնար է թերագնահատել ամբողջ հայության ճիգերն ու ներդրումը, թե մարդկային կյանքերի, թե նյութական ռեսուրսների տեսանկյունից։ Եվ այսօր, մի քանի գործչի պատճառով, որոնք սեփական կաշին փրկելու խնդիր են լուծում, պետք է վտանգի տակ դնենք մեր ազգային շահե՞րը։ Արցախը, նրանց վերջին հանգրվանն է, սակայն ես համոզված եմ, որ Արցախի ժողովուրդը, այս իշխանավորներին վերաբերվում է այնպես, ինչպես որ մենք նախորդներին։ Նրանք իրենց կաշիները փրկելու համար, ազնվություն, խելամտություն, պարկեշտություն չունեցան արժանապատիվ ընդունելու իրողությունը և հանդուրժելու քաղաքակիրթ դատավարական գործընթացը։ Սա էլ, քաղաքական կյանքի բաղկացուցիչ է։ Սովոր են, որ թուրը աչ ու ձախ կտրում էր, մարդկային կյանքերը և գլուխները թրցնելով, երկիր թալանելով։ Իսկ հիմա, արի ու տես, ինձ դատում են։ Այս, այսպես կոչված “նախագահները” իրենց ժողովուրդներին չեն ներկայացնում։ Եվ այս բեմականացումները նախատեսված են միամիտների համար և իրենց ներսում տալիք-առնելիք գործընթացների համար։ Կծիկը դեռ նոր է քանդվում։