Դեռևս կառավարման համակարգի բարեփոխումները չսկսած՝ կառավարությունը, թեկուզ ժամանակավոր, բայց ստիպված էր հետ կանգնել այն առանցքային նպատակից, ինչի համար նախաձեռնել էր այս ամենը: Խոսքն օպտիմալացման մասին է: Կարևոր չէ՛ ճի՞շտ է, թե՞ սխալ, բայց դրա հետևանքով՝ արդեն մի քանի ամիս է, ինչ ամբողջ պետական ապարատը կիսակաթվածահար վիճակում է: Ու դեռ հայտնի չէ, թե դա ինչքան կարող է շարունակվել:
Վախենալով հնարավոր հասարակական դժգոհություններից ու բացասական հետևանքներից՚՝ այս փուլում կառավարությունը ստիպված էր հրաժարվել կտրուկ քայլերի գնալուց: Այժմ արդեն հայտարարվում է, որ նախարարությունների միացման առաջին փուլում կկրճատվի շուրջ 100 մարդ:
Թե ե՞րբ կսկսվի օպտիմալացման երկրորդ փուլը, առայժմ կառավարությունը չի ցանկանում բացահայտել՝ զգուշանալով հնարավոր դժգոհություններից: Թեև դա, ուզած թե չուզած, լինելու է, եթե իսկապես մտադրություն կա օպտիմալացնելու պետական կառավարման համակարգը:
Եթե կառավարման համակարգի բարեփոխումներն են այսքան երկար ձգվում, դժվար չէ պատկերացնել, թե ինչ տեղի կունենա, երբ կառավարությունը որոշի նախաձեռնել տնտեսական բարեփոխումներ: Անցած մեկ տարվա ընթացքում այդ առումով գրեթե ոչինչ չի արվել: Կառավարությունը չի ներկայացրել որևէ հայեցակարգային ծրագիր՝ առկա ոլորտային խնդիրների լուծման վերաբերյալ:
Կարդացեք նաև
Ամեն ինչ թողնված է Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունների հույսին, որոնք հիմնականում կտրված են իրականությունից և չունեն բավարար հիմնավորումներ: Պատահական չէ, որ դրանք շատ արագ իմաստազրկվում են:
Այնպես, ինչպես եղավ տնտեսության թռիչքաձև աճի կամ տնտեսական հեղափոխության դեպքում: Երկար ժամանակ չպահանջվեց հասկանալու համար, որ այն, ինչ անում է կառավարությունը, նման հեռանկարներ չի ստեղծում:
ՀԱԿՈԲ ՔՈՉԱՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
