Լեհ վերլուծաբան Կոնրադ Զաշտովտն ասաց, որ Եվրոպական միությունն իր բոլոր գործընկերներին, այդ թվում և հատկապես՝ Արևելյան գործընկերություն ծրագրին մաս կազմող երկրների հետ ինդիվիդուալ փաթեթներ է բանակցում, նրանց քաղաքական հավակնությունների համաձայն՝ ինչպես դա եղավ նաև Հայաստանի Հանրապետության հետ։ Սրանք, ըստ նրա, ինչպես հայտնի է՝ երկկողմ փաստաթղթեր են և մշակվում են երկկողմ ձևաչափում, ուստի պաշտոնապես միայն երկու կողմերն են ներգրավված այդ բանակցություններում և հենց այդ երկու կողմերի կոնսենսուսային մոտեցումն է տեղ գտնում համաձայնագրում, քանի որ դա այդ երկու կողմի համար ընդունելի համաձայնագիր պետք է դառնա։
«Լինում են բացառություններ, բայց քաղաքական հակամարտությունների վերաբերյալ ձևակերպումներում ԵՄ-ն բավականին զգուշավոր է՝ հաշվի առնելով այն անվտանգային ռիսկերը, որոնք կան հակամարտության գոտում, այդ թվում՝ Ղարաբաղյան։ Հասկանալի է, որ ցանկացած անտեղի ձևակերպում կարող է ունենալ անցանկալի հետևանքներ՝ ինչպես հակամարտության գոտում, այնպես էլ՝ քաղաքական առումով՝ հաշվի առնելով հանգամանքը, որ Հայաստանը, որը ԵՄ-ի համար գործընկեր է, հակամարտության մյուս կողմն է։ Այս հակամարտությանն անդրադառնալիս՝ ԵՄ-ն սովորաբար հղում է կատարում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի բառապաշարին և ձևակերպումներին, երեք հիմնարար սկզբունքներին։ Սա է ԵՄ-ի ընդունված աշխատաոճը։ Բնականաբար, նորություն չէ, որ ցանկացած հակամարտության տարբեր կողմեր փորձում են ամեն հնարավոր քաղաքական հարթակ վերածել հնարավորության, բայց ԵՄ-ն իր շահերն ունի և սովորաբար իր մոտեցումները չի փոխում հակամարտող կողմերի հետ առանձին շփումներում։ Բայց նշեմ նաև, որ սա պետք է լինի համաձայնագիր և կոնսենսուսային ձևակերպումներ։ Չեմ կարծում, որ երկակի ստանդարտների հարց ի հայտ գա»,– ասաց նա։
ԱՐԱՔՍ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
