Արդյոք 1-ին եռամսյակի պլանը (համամասնությունը) ի սկզբանե չի եղել ցածր: Ցանկացած տնտեսագետի մոտ առաջին հարցը, որ առաջանում է պլանի գերակատարման մասին լսելուց հետո, իհարկե, հետևյալն է՝ արդյոք ցածր չի եղել այդ պլանը։ Այսպես, 2019 թվականի համար Պետական բյուջեի հարկային եկամուտները պլանավորվել էին շուրջ 1 տրիլիոն 401 միլիարդ դրամ, որից 1-ին եռամսյակի համամասնությունը՝ համաձայն ՀՀ կառավարության 28 դեկտեմբերի 2017 թվականի Ա 1717-Ն որոշման, սահմանվել է 285,1 միլիոն դրամ, կամ տարեկան պլանի 20 տոկոսը։
Այն, որ 2019 թվականի բյուջեն, հատկապես՛ եկամուտների մասով, կազմվել է վերապահումներով, թերևս, Ազգային ժողովում այդ փաստաթղթի քննարկման ժամանակ հաստատել է անգամ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը՝ նշելով, որ 2019 թվականի բյուջեն իներցիոն է, և ակնկալիքներն ավելի մեծ են։
Այս մասին մենք նախկինում ծավալուն մի վերլուծություն ենք հրապարակել «Բյուջե 2019-ի «համն ու հոտը»։ Կառավարությունը զգուշավո՞ր է դարձել» վերնագրով, որտեղ բյուջեն համարել էինք ոչ միայն իներցիոն, այլև զգուշավոր։ Այդ գնահատականի համար հիմք էր հանդիսացել նախորդ տարիներին արձանագրված 7.5 և 5.2 տոկոսանոց տնտեսական աճը, որը, բնականաբար, պետք է հանգեցներ ավելի շատ հարկերի գեներացման, իսկ 2019 թվականի բյուջեի նախագիծն այս առումով կազմվել էր վերապահումներով, հետևաբար, ի սկզբանե 1-ին եռամսյակի համամասնությունը կամ նույն ինքը՝ պլանային ցուցանիշը, համեմատաբար ցածր է եղել։
Հենց այս մասին էր ապրիլի 4-ին կայացած կառավարության նիստում բարձրաձայնում ՀՀ ֆինանսների նախարար Ատոմ Ջանջուղազյանը՝ նշելով, որ հարկերի նման ավելացումը պայմանավորված է տնտեսական զարգացումներով, որը, իհարկե, դուր չեկավ ՊԵԿ նախագահին, և արդյունքում՝ փոքրիկ բանավեճ առաջացավ Ջանջուղազյանի և Անանյանի միջև՛ ընդհուպ հասնելով պետական ֆինանսների կառավարումը ձախողելու վերաբերյալ մեկնաբանության։
Կարդացեք նաև
ՀԱՅԿ ԲԵՋԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
