Որքանո՞վ կարողացանք պահել սիրո եւ հանդուրժողականության մթնոլորտը այս մեկ տարվա ընթացքում, դերասան, բեմադրիչ Վիգեն Ստեփանյանը հարցին հարցով է պատասխանում. «Ձեր կարծիքով, կարողացա՞նք… ես չեմ տեսնում ոչ մի դրական բան։ Այդ բոլոր լոզունգները հրաշալի են, ամեն ինչ ճիշտ է, բայց ո՞վ է տանում առաջ՝ մի մարդը չի կարող։ Ավելին՝ հիմա ես տեսնում եմ, որ Նիկոլ Փաշինյանը ո՛չ հավատում, ո՛չ էլ վստահում է իր շրջապատին, ամեն ինչի մեջ ինքն է մտնում, ստուգում, վերահսկում»։
Ստեփանյանի դիտարկմամբ, ստեղծված իրավիճակը հենց իր մոտ է բազմաթիվ հարցեր առաջացրել, մասնավորապես՝ ո՞ւր ենք մենք գնում. «Հեղափոխությունն անհրաժեշտություն էր, որովհետեւ այդպես չէր կարող երկար շարունակվել, դա մի օր պետք է պայթեր, բայց ամենածանրը հետո-ն է, այդ ալիքի վրա ինչքան կարող է այս ամենը դիմանալ։ Ես հիմա ժողովրդի դերը չեմ տեսնում, լսում եմ միայն ամբոխի ձայնը»։
Ապրիլի 27-ն այս տարի կնշվի որպես ՀՀ քաղաքացու օր, որի համար կառավարությունը հատկացրել է 124 մլն դրամ։ «Շատ լավ բան է տոնը, եթե կա այդ փողը, ծախսեք, բայց երբ թատրոնները հին դեկորները քանդելով, հին շորերը վերակարելով փորձում են նոր ներկայացում անել, իսկ մենք 124 մլն դեն ենք նետում, ճի՞շտ է դա։ Այսօր տոն կա՞ քաղաքում, հարցը դա է, թե չէ ո՞վ է դեմ տոներին, բայց քաղաքում տոն չկա։ Ես՝ որպես ՀՀ քաղաքացի, տեսնում եմ, թե ոնց է ամեն ինչ թանկանում, ժողովրդի սոցիալական վիճակը վատանում, ամեն ինչ այնքան պարզ է, եւ այստեղ այդ 30 ավել աթոռը չի փրկի Ազգային ժողովում։ Եթե օպտիմալացում է գնում, այդ 30 աթոռն ինչո՞ւ ես ավելացնում, որ անիմաստ դարձնես ընդդիմության դե՞րը։ Գոնե հասկանանք, թե ինչ ենք իրագործում, ուր ենք գնում, ոնց ենք զարգանում, բայց ես այն տպավորությունն ունեմ, որ ոչ մեկը չգիտի»։
Ինչ վերաբերում է վարչապետի հորդորին, որ աղքատությունը մարդիկ նախ պետք է իրենց ուղեղներում հաղթահարեն, ապա, ըստ Ստեփանյանի, վարչապետը դեռ չի գիտակցում, որ ինքն այլեւս վարչապետ է, ոչ թե թերթի խմբագիր. «Եվ այդ լոզունգները չի դնելու առաջին էջին, որ ժողովուրդն արագ գնա թերթն առնի ու տեսնի ինչ են գրել»։
Կարդացեք նաև
Սոնա ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
