ԴԱՀԿ նախկին պետ, «բանանի արքա» Միհրան Պողոսյանի ձերբակալությունը Ռուսաստանում ուներ որոշակի անսպասելիություն՝ հաշվի առնելով այն, որ Ռուսաստանը Հայաստանում թավշյա հեղափոխությունից հետո կարծես թե դարձել է օրենքի հետ խնդիր ունեցող նախկին պաշտոնյաների ապաստարան: Համենայնդեպս, Ռուսաստանում են պատսպարվել պաշտպանության նախկին նախարար Միքայել Հարությունյանը, Մարտի 1-ի գործի քննչական խմբի նախկին ղեկավար Վահագն Հարությունյանը: Ահա այդ համատեքստում էլ Միհրան Պողոսյանի՝ Ռուսաստանում գտնվելը, չնայած նրա նկատմամբ հետախուզում հայտարարելուն, հանրային շրջանակներում ընկալվեց առնվազն հերթական պատսպարման համատեքստում: Բայց այս անգամ Ռուսաստանը որոշեց առնվազն ձերբակալել նրան՝ ի տարբերություն երկու Հարությունյանների:
Սակայն դեռ պարզ չէ, թե արդյո՞ք դա նշանակելու է, որ Պողոսյանին կարտահանձնեն հայկական արդարադատությանը: Ի վերջո, դեռ պարզ չէ, թե ինչ կպարզվի նրա թղթաբանության մեջ: Հանկարծ կարող է պարզվել, որ նա ռուսական քաղաքացիություն ունի, կամ՝ Ռուսաստանը կարող է արտահանձնման գործընթացը դարձնել Հայաստանի հանդեպ խաղաքարտ՝ այդպիսով փորձելով «առևտրի» բերել Հայաստանի նոր իշխանությանը: Միևնույն ժամանակ, սակայն, ակնառու է, որ կա Հարությունյանների և Պողոսյանի տարբերություն, ու այդ տարբերությունն ազգանունը չէ:
Տարբերությունն այն գործերն են, որոնց առիթով պատսպարում են «փախստականների»: Մարտի 1-ն ու Պողոսյանի գործերը Ռուսաստանի համար, մեղմ ասած, համեմատելի չեն, հաշվի առնելով դրանց ոչ միայն քրեաիրավական, այլ առաջին հերթին, թերևս, քաղաքական ընդգրկումը:
Արամ ԱՄԱՏՈԻՆԻ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում
