Անցած շաբաթվա վերջին դարձյալ առիթ եղավ խոսել Երկրապահ կամավորական միության մասին՝ տեղի ունեցավ այդ կազմակերպության համագումարը, ԵԿՄ նախագահ ընտրվեց ԱԺ իշխանական խմբակցության պատգամավոր Սասուն Միքայելյանը:
«Երկրապահը» հասարակական գիտակցության մեջ կապվում է թե դրական եւ թե խիստ բացասական երեւույթների հետ: 1992-94 թվականների պատերազմի հերոսներից շատերը քաղաքացիական կյանքում իրենց լավ չեն դրսեւորել, իրենց լկտի էին պահում, անպատիժ էին մնում, ծեծում, հալածում, կեղեքում էին մարդկանց՝ «մեզ կարելի է, մենք արյուն ենք թափել» արդարացմամբ:
Էջմիածինցիները ատելությամբ են լցված ԵԿՄ նախկին նախագահ Մանվել Գրիգորյանի հանդեպ, եւ պատճառը հաստատ «տուշոնկան» չի (ի դեպ, կասկածում եմ, որ դատարանում կկարողական ապացուցել «զինվորի բաժինը» գողանալու դրվագը): Ատելության արմատներն ավելի խորն են՝ հոգեբանական եւ ֆիզիկական ահաբեկչությունը, որը Մանվելը եւ նրա «թիկնազորը» տարիներ շարունակ կիրառում էին բնակիչների դեմ: Այդպիսի բաները չեն մոռացվում եւ, ցավոք, չեն ներվում՝ չնայած եթե անձամբ ինձ հարցնեին, ես ավելի ներողամիտ կլինեի պատերազմի հերոսի եւ հիվանդ մարդու հանդեպ:
«Երկրապահի» կապը ներքին քաղաքականության հետ ակնհայտ է: 1996-ին երկրապահներն ամեն ինչ արեցին, որ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը մնա իշխանության, 1998-ին դարձյալ ամեն ինչ արեցին, որ Ռոբերտ Քոչարյանը դառնա նախագահ՝ չնայած ընտրություններում հաղթել էր Կարեն Դեմիրճյանը (ասելով «ամեն ինչ», նկատի ունեմ նաեւ ընտրությունների ժամանակ բռնությունները):
Կարդացեք նաև
«Հոկտեմբերի 27-ից» հետո Քոչարյանը կարողացավ գայթակղել նույն Մանվել Գրիգորյանին պաշտպանության փոխնախարարի պաշտոնով եւ դրանով ամրապնդեց իր սասանվող դիրքերը: Անցած տարիների ընթացքում երկրապահներին տրվեցին տնտեսական լծակներ, բիզնեսներ, եւ այդ ոլորտում նրանք, ոչ այնքան գրագետ լինելով, գործում էին «գեղական կարգով»:
ԵԿՄ նախորդ նախագահ Մանվել Գրիգորյանը ԱԺ-ում նախորդ իշխող կուսակցության՝ ՀՀԿ խմբակցության անդամ էր: Այդ կազմակերպության նորընտիր նախագահը ներկայումս իշխող «Իմ քայլի» պատգամավոր է: Ես չգիտեմ, թե ինչպես են հրազդանցիները վերաբերվում պատերազմի իրական հերոս Սասուն Միքայելյանին: Հիշեցնեմ սակայն, որ «Երկրապահի» «ամենալկտի» տարիներին՝ 1996-1999 թվականներին նա եղել է Հրազդանի քաղաքապետ: Հավանաբար, ոչ բոլորն են նրանից գոհ: Բայց, մյուս կողմից, հուսով եմ, որ հաջորդ իշխանափոխությունից հետո նրա դեմ ցույցեր չեն անի: Այդ հույսն ինձ ներշնչում է այն հանգամանքը, որ ներկա իշխանությունները բազմիցս հայտարարել են՝ զոռբայության, ամենաթողության, բռնությունների ժամանակաշրջանն ավարտվել է:
Օրերս Ազգային ժողովի մոտ ցույցի ժամանակ արցախյան պատերազմի վետերաններից մեկը սպառնացել է «սատկացնել» տրանսգենդերներին: Դա ինձ հիշեցրեց, որ 1990-ականներին երկրապահները ծեծում էին քրիշնայականներին:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
«Արդյոք փոխվելո՞ւ է ԵԿՄ-ն»
Ո՛չ:
Եթէ գործատէր մը կամ ընկերութիւն մը 400 կամ 4.000 հոգիի գործ հայթայթէ իրաւունք ՞ կը ստանայ ապօրինի ճամբով գործելու, երբ կառավարութիւնը ամէն ճիգ կը թափէ որ օրինականութիւն մտցնէ երկրին մէջ ;
Բոլորովին անտեղի կը գտնեմ այն ցոյցերը որ այս օրերուն տեղի կ՛ունենան ՍՓԱՅՔԱՅԻ աշխատողներու կողմէն -ինչպէս անտեղի էին օփերայի տարածքին ապօրինի սրճարաններու պարագային ՛ բողոքողներուն արարքը ; Մեր հասարակութեան մօտ հակասութիւն մը կայ ; Մէկ կողմէն 100.000 -ներով հետեւեցան Պ.Փաշինեանին , որ կը պայքարի ապօրինութիւններու դէմ,միւս կողմէն կը պահանջեն որ ՛՛աչք գոցէ՛՛ միլիառներու վնաս հասցնող պետութեան գանձանակին կարգ մը գործողներու և ընկերութիւններու 400 աշխատատեղի հաշւոյն ?