Աժ նախկին փոխնախագահ, ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը փոքր տարիքում երազում էր դառնալ մեծ ֆուտբոլիստ, դպրոցական բարձր դասարաններում նրա հետաքրքրությունները փոխվեցին:
«9-10-րդ դասարանում ակնհայտ էր ինձ համար, որ հասարակաքաղաքաղական գործունեությամբ եմ զբաղվելու, որովհետեւ իմ հետաքրքրությունները իմ տարիքի տղաների հետաքրքրություններից շատ առաջ էին անցել. մենք հարեւան ունեինք՝ Ռաֆիկ Ղազինյան, այն ժամանակ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր էր, գրքեր էր բերում Սեւրի պայմանագրի, Նժդեհի, Խատիսյանի եւ այլ հերոսների մասին, ես կարդում էի ու այդ ժամանակ իմ հերոսները ֆուտբոլից տեղափոխվեցին հասարակաքաղաքական դաշտ»,- Aravot.am-ին պատմեց Էդուարդ Շարմազանովը:
1993-ին ընդունվեց Խ. Աբովյանի անվան Մանկավարժական ինստիտուտի պատմության բաժին. պատերազմ էր, հիշում է, որ կուրսի մի քանի տղաներով որոշել էին կամավորական գրվել, ստորագրահավաք էին սկսել, որ իրենց կրթաթոշակները փոխանցեն հատուկ օգնության ֆոնդերին:
1996-ի գարնանն էլ գրեթե բոլոր բուհերի ուսանողներով իրենց իրավունքների համար հակաիշխանական ցույցեր սկսեցին. «Գնացինք, հասանք Բաղրամյան փողոց, 48 ժամյա հացադուլ հայտարարեցինք, առաջին անգամ այդ ժամանակ եմ ոչ համաչափ ուժը հասկացել՝ ինչ է, այդ ժամանակ ունեի ընդդիմադիր հայացքներ, ինչպես՝ հիմա: Նիկոլ Փաշինյանին առաջին անգամ այդ ժամանակ եմ տեսել, նա մեր տղաների ընկերներից էր, ինքը անմիջապես մեր ակցիաներին չէր մասնակցում, արդեն լրագրող էր, գալիս էր, նյութեր էր գրում: Իմ ամբողջ անցյալը եղել է հակա ՀՀՇ-ական»:
Ուսանողական վերջին կուրսում Շարմազանովը սկսեց աշխատել, սկզբում որպես բանվոր. «Հայկոպի շուկայում բանվորություն էինք անում, Մալաթիայի շուկայում էլ եմ բանվորություն արել, հետո 1999-ին աշխատանքի անցա Նորքի 5-րդ զանգվածի 159 կրթահամալիրում՝ որպես պատմության ուսուցիչ. այդ տարիներին ուսուցիչները ամիսներով աշխատավարձ չէին ստանում, ես մինչեւ 2002 թվականը դպրոցում եմ աշխատել»:
Շարմազանովի խոսքով, 2001 թվականի վերջերին պատահաբար հանդիպում է Վազգեն Խաչիկյանին (խմբ.՝ ՀՀ սոցիալական ապահովության պետական ծառայության նախկին պետ) ու նրանից մի լավ առաջարկ ստանում. «Մենք նույն տարածաշրջանից էինք, ընկերներ էինք, երկու տարի չէինք տեսնվել, շնորհավորեցի, որ պատգամավոր է դարձել, հետաքրքրվեց՝ ինչ եմ անում, Նժդեհից խոսեցինք, ասաց՝ վաղը վարչապետի հետ Տաթեւ ենք գնալու՝ Լեռնահայաստանի օրն է, կուզե՞ս գաս, Նժդեհյան միջոցառում է լինելու, ասացի՝ ինչո՞ւ չէ, պայմանավորվեցինք, հաջորդ առավոտյան եկա կառավարության շենքի մոտ ու ավտոբուսներով գնացինք:
Վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանը բաց մարդ էր, այդ օրը զրուցեցինք, ես քննադատաբար խոսեցի, ինքը հարցրեց՝ ուզո՞ւմ ես երկիրը դզվի, ասացի՝ այո, ասաց՝ քո բաժին պատասխանատվությունը վերցրու: Հետո 2002-ից գալիս, գնում էի ՀՀԿ, կուսակցության գաղափարախոսությունն ինձ շատ հոգեհարազատ դարձավ, որոշեցի անդամակցել ՀՀԿ-ին»:
Մեր դիտարկմանը, թե սովորաբար երիտասարդները կուսակցական են դառնում կարիերա անելու, պաշտոն ստանալու համար, ձեզ օգնե՞ց այդ հարցում կուսակցական անդամատոմսը, մեր զրուցակիցը պատասխանեց. «Չէ, այդ ժամանակ ով ասես կուսակցական է եղել, բա ինչի առաջ չգնացին, ինձ որեւէ մեկը ոչինչ չի տվել, ինչին հասել եմ, հասել եմ իմ աշխատանքով: Չեմ գնացել այնտեղ պաշտոն ստանալու, որովհետեւ երբ որոշում էի կայացնում, որ կուսակցություն մտնեի, ուրիշի պես աչքս քոռ-քոռ չէի գնում, ես կարդացել էի Աշոտ Նավասարդյանի ուղերձը ապագա հանրապետականներին, որ ՀՀԿ գալիս են տալու. ով գալիս է ՀՀԿ՝ վերցնելու՝ պաշտոն, կարիերա… ինքը այստեղ անելիք չունի, մինչեւ օրս էլ տալիս եմ»:
2005-ին Ալավերդու քաղաքապետի ընտրություններին իր թեկնածությունն է առաջադրել նաեւ Շարմազանովը ու իր խոսքով, չունենալով ՀՀԿ-ի սատարումը, հավաքել է 3000-ից ավելի ձայն, զարմացրել կուսակիցներին, դրանից մեկ ամիս հետո վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանն առաջարկել է իր օգնականը լինել ուսանողական հարցերով, առաջարկն ընդունվել է:
Մեր հարցին ունեցե՞լ է բարեխոս, քաղաքական թիկունք, Շարմազանովը պատասխանեց. «Ես դժվար ճանապարհով եմ գնացել: Ինձ չեն ասել՝ դու խելացի տղա ես, արի տանենք, քեզ նշանակենք մի հատ վարչության պետ կամ միանգամից վարչապետի օգնական»:
Վարչապետի օգնականին հաջորդել են պատգամավորի, ԱԺ փոխնախագահի պաշտոնները: Այժմ Էդուարդ Շարմազանովը դասախոսում է:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Էս ի՞նչ ժամանակավրեպ գովազդ է:
Մանկուց հհկ ական է եղել
Անձնագրով հհկ ական