ԱՐՄԵՆ ՇԵԿՈՅԱՆ
ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ
ԳԻՐՔ ՏԱՍՆԻՆՆԵՐՈՐԴ
Գլուխ վաթսունմեկերորդ
ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐՈՎ
Եվ Հայկունին Կորյունին ասաց՝ «կյանքի մասին գրելն էլ ա պատերազմի դեմ» եւ մի քիչ մտածեց ու ավելացրեց՝ «եթե կյանքի գովքն ես անում, էդ նշանակում ա, որ պատերազմը դատապարտում ես», եւ Կորյունը մի քիչ մտածեց ու խորամանկ ժպտալով ասաց՝ «բայց կյանքը գովելու համար ոչ ոք փող չի տալիս», եւ Հայկունին զարմացած հարցրեց՝ «ի՞նչ փող», եւ Կորյունը պատասխանեց ու ասաց՝ «նաղդ փող» եւ ժպտալով ավելացրեց՝ «Ջավախյանն իրա էդ «Քիրվայի» համար փող ա ստացել» եւ մի քիչ մտածեց ու ավելացրեց՝ «էն էլ՝ էրկու անգամ», եւ Հայկունին Կորյունին հարցրեց՝ «էդ մրցանակը նկատի ունե՞ս», եւ Կորյունը Հայկունուն ասաց՝ «էդ մրցանակը նախ եւ առաջ նաղդ փող ա» եւ մի քիչ մտածեց ու ավելացրեց՝ «ինքը մրցանակի համար հազար դոլար ա ստացել, իրեք հարուր էլ ստացել ա Ղազախում ադրբեջանցի մտավորականների հետ հանդիպման համար», եւ Հայկունին Ջավախյանին հարցրեց՝ «էդ ի՞նչ հանդիպում ա էղել», եւ Ջավախյանը մի քիչ մտածեց ու ասաց՝ «մտավորականներով պատերազմի դեմ էինք խոսում», եւ Հայկունին Ջավախյանին հարցրեց՝ «վերջը ի՞նչ եզրակացության էկաք», եւ Ջավախյանը մի քիչ մտածեց ու ասաց՝ «եզրակացրինք, որ պատերազմը մեր էրկու ժողովուրդներին էլ ձեռ չի տալի», եւ Հայկունին մի քիչ մտածեց ու Ջավախյանին ասաց՝ «շատ ճիշտ եզրակացության եք էկել», եւ Ջավախյանը զզվանքով նայեց Կորյունին ու հարցրեց՝ «վատ ե՞նք արել, որ պատերազմի դեմ ենք խոսացել», եւ Կորյունը մի քիչ մտածեց ու Ջավախյանին ասաց՝ «վատն էն ա, որ վարձավճարով եք պատերազմի դեմ խոսացել» եւ մի քիչ մտածեց ու ավելացրեց՝ «ո՞ւմ հազար իրեք հարուր դոլար տան, որ պատերազմի դեմ չխոսա» եւ մի քիչ էլ մտածեց, նայեց ինձ ու ժպտալով հարցրեց՝ «դու չէիր խոսա՞, Արմեն», եւ ես փռթկացնելով պատասխանեցի ու ասացի՝ «ես հինգ հարուրով էլ կխոսայի» եւ Հայկունին ասաց՝ «իսկական մտավորականը ձրի էլ ա պարտավոր պատերազմի դեմ խոսա», եւ Կորյունը մի քիչ մտածեց ու Հայկունուն ասաց՝ «որ ձրի խոսար, բան չէի ասի», եւ Ջավախյանը զզվանքով նայեց Կորյունին, հետո Հայկունուն ասաց՝ «Ղազախում երկրորդ հանդիպման վախտ լրիվ ձրի ենք խոսացել», եւ Կորյունն արհամարհական նայեց Ջավախյանին ու հեգնանքով ասաց՝ «մեռնեմ անշահախնդիր ջանիդ» եւ մի քիչ մտածեց ու հեգնանքով Ջավախյանին հարցրեց՝ «կարող ա՞ Վերնիսաժում արծաթեղենդ էլ ես ժողովրդին ձրի բաժանում», եւ Ջավախյանը զզվանքով նայեց Կորյունին ու ասաց՝ «որ տարին տասներկու ամիս անձրեւին ու ձնին կանգնես, դու ձրի կբաժանես», եւ Կորյունը մի քիչ մտածեց ու հեգնանքով ասաց՝ «Երեւանը Լոնդոնը չի, որ տարին տասներկու ամիս անձրեւ գա»:
Շարունակությունը՝ հաջորդ ուրբաթ:
