Ամուլսարի հանքի շուրջ կատարվող իրադարձությունները լավագույն ինդիկատորն են, որ Հայաստանի գործող կառավարությունը չունի որոշումների կայացման հստակ մեխանիզմ, ինչի հետևանքով կարող են վտանգվել թե՛ Հայաստանի ներդրումային իմիջը և թե՛ բնապահպանական խնդիրները։ Ընդ որում, այստեղ գործ ունենք կառավարության փաստացի անգործության, ինչպես նաև ակնհայտ պոպուլիզմի հետ, երբ Նիկոլ Փաշինյանի թիմը չի կարողանում դուրս գալ հեղափոխական էյֆորիայի տրամաբանությունից ու փորձում է դուր գալ բոլորին՝ ներդրողներին, Ամուլսարի շահագործման դեմ պայքարող բնապահպան ակտիվիստներին, խնդրից անտեղյակ ու չկողմնորոշված հասարակությանը։
Հեղափոխությունից հետո խոսվում էր այն մասին, որ փորձագիտական աշխատանքներ պետք է իրականացվեն, որից հետո կորոշեն՝ արդյոք թույլ տա՞լ հանքի շահագործումը, թե՞ ոչ։ Անցել են ամիսներ, գրեթե մեկ տարի, սակայն որևէ փորձագիտական աշխատանք չկա, համենայնդեպս, հանրությանը փորձագիտական աշխատանքների ընթացքի մասին տեղյակ չի պահվում։
Փոխարենը՝ Հայաստանը կանգնած է միջազգային արբիտրաժային դատարանում հայտնվելու վտանգի առաջ, ինչի հետևանքով բյուջեն զրկվելու է տարեկան 100 միլիոն դոլար գումարից, պետությունը հայտնվելու է 2 միլիարդ դոլարի պարտավորության տակ։ Սակայն ամենավտանգավորն այն է, որ կառավարության, ըստ էության, անգործության հետևանքով լուծում չեն ստացել ոչ միայն բնապահպանական խնդիրները, այլև վտանգված է Հայաստանի ներդրումային իմիջը, ինչի հետևանքով տնտեսական հեղափոխության մասին խոսակցությունները դառնում են անիմաստ ու անհեռանկար։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
