Քաղաքակա՞ն է արդյոք ԵՊՀ խնդիրը: Բնականաբար, այո: Քաղաքական այնքանով, որ պետական համալսարանը չի կարող գործել ինքնին վակուումի մեջ, ինքնաբավ: Այն նախ լինելով պետական ֆինանսավորմամբ կառույց, հետո էլ անմիջականորեն կապ ունենալով օրվա քաղաքական կուրսի հետ՝ անպայմանորեն կրում է այդ կուրսի ազդեցությունը:
Արդյո՞ք քաղաքական է խնդրի լուծումը: Ոչ: Քաղաքական լուծում չի կարող լինել, քանի որ այն կարող է առանց այդ էլ չափից շատ քաղաքականացված կառույցը մխրճել նոր քաղաքական հոսանքի մեջ, այս անգամ՝ ուղղակի հակառակ ուղղությամբ: ԵՊՀ-ում կուտակված խնդրի լուծման տարբերակը հենց քաղաքականությունից հարցը հեռացնելն է: Սա թույլ կտա ոչ միայն շահարկումներից զերծ պահել հարցը, այլև ստեղծել իրավիճակ, երբ հնարավոր կլինի ավելի վերացարկված ու ամբողջական նայել կրթական համակարգի երբեմնի առաջամարտիկ համարվող այս կառույցին:
Իսկ ԵՊՀ-ի հիմնական խնդիրը ո՛չ Արամ Սիմոնյանն է, ո՛չ ենթադրյալ կոռուպցիան: Այս երկու հանգամանքները այդ խնդրի հետևանքն են պարզապես: Խնդիրն այլ է: ԵՊՀ-ն, որպես պետական բուհ, տապալել է կրթական և գիտական գործառույթը: Այն կորցրել է մրցունակությունը ոչ միայն դրսում, այլև ներսում: Ավելին՝ ԵՊՀ-ն, որ նախկինում համարվում էր պետական համակարգը կադրերով սնուցող հիմնական կառույց, այժմ դադարել է այդպիսին լինել:
Լևոն ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
