ԿԳ նախարարի և ԵՊՀ ռեկտորի միջև լարվածությունը անհարիր է երկրում ընթացող գործընթացներին:
Նախ, տեղեկատվության կարգով, օրինակ, Հռոմի հանրահայտ Սապիենցա համալսարանի ռեկտորը ավելի պատկառելի և ազդեցիկ դեմք է, քան նախարարը՝ կուսակցական մանդատով իր աթոռը ստացած, և նույնքան արագ կորցնելու ենթակա:
Տվյալ դեպքում խոստովանեմ, ցավով լսեցի նախարարի խոսքը պետական այրին անհարիր բառապաշարով որևէ անձի՝ առավել ևս մայր բուհի ղեկավարի մասին; դա վերագրում եմ պահի զգացմունքայնությանը:
Հիրավի դրվատանքի է արժանի ԵՊՀ գիտխորհրդի հավասարակշիռ կեցվածքը՝ բուհի ինքնիշխանությունը հաստատակամորեն բարձրաձայնող:
Նախարարը, առավել ևս ինքը համալսարանական լինելով, թվում է, պետք է գար, բնավ ոչ վերադասի, այլ գործընկերոջ պես, հանդիպեր գիտխորհրդին, կիսվեր իրեն մտահոգող հարցերով, միասին քննարկեին, փնտրեին լուծումներ, առավել ևս համալսարանի հոբելյանի նախաշեմին՝ հիմնվելով այդտեղ վաղուց գործող հոբելյանական կոմիտեի վրա, միացյալ ծրագրեին պետական միջոցառումներ: Հուսով եմ այդպես էլ կլինի:
Ինչ խոսք՝ համալսարանում կան շատ խնդիրներ, սակայն դրանց զգալի մասի արմատները դուրս են դրա պատերից: Մինչդեռ իրավապահների շտապողական հայտարարությունները , ակնհայտորեն ուղղորդված հատուկենտ երիտասարդների «ելույթները», ցավոք, չեն նպաստում իրոք կարևոր խնդիրների մասնագիտական քննարկմանը:
Վահագն Գուրզադյան
պրոֆեսոր, Ալիխանյանի անվ. ազգային լաբորատորիա , ԵՊՀ
Կոռումպացված ռեկտորի գոյությունն է անհարիր մայր բուհին…