Հրապարակավ բազմիցս է խոսվել ընտանեկան կամ աղքատության, այսպես ասած՝ նպաստ կոչված համակարգի մասին: Համակարգ, որը ստեղծման առաջին իսկ օրից չի ծառայել իր նպատակին ու չի գոհացրել բնակչության այն լայն շերտին, ինչին կոչված է ծառայելու: Կարեւոր չէ, թե դու անապահով ես եւ գտնվում ես այն կարգավիճակում, որ պետք է օգտվես համակարգի ծառայությունից, այլ կարեւորն այն է, որ կարողանաս լեզու գտնել սոցիալական ծառայության աշխատակցի հետ: Բավական է ինչ-որ տեղ անցնես աշխատանքի, կարեւոր չէ, թե որքան ես ամսական վաստակում, ինչ կարգի գումար է մտնում տունդ, արդյոք դա բավարար է այսպես ասած յոլա գնալու համար, թե` ոչ, նպաստդ կտրում են: Աշխատում ես վերջ, քեզ ոչ մի նպաստ, ոչ մի օգնություն: Ի՞նչ է, հրաժարվենք աշխատանքից, մտածենք տանը նստենք ու նպաստ ստանանք, ինչն անում են այսօր շատերը: Միթե դա ճիշտ է, այդպես են որոշում ընտանիքի կարիքավոր կամ ոչ կարիքավոր լինելը: Կարծում եմ, որ համակարգում պետք է անպայման փոփոխություն լինի. նպաստը իսկական հասցեատիրոջը հասցնելու նպատակով:
Հիշում եմ, երբ դեռ փոքր էի, դա խորհրդային տարիներին էր, ընտանիքում, եթե կար անչափահաս տարիքի երեխա, անկախ ամեն ինչից՝ մեկն է, թե երկուսը կամ ընտանիքը հարուստ է, թե աղքատ, միեւնույն է, այդ ընտանիքը պետք է ստանար երեխայի նպաստ, մինչեւ չափահաս դառնալը: Ասեմ ավելին՝ չորս եւ ավելի երեխա ունեցողները կառավարության կողմից ուշադրության էին արժանանում եւ ունեին մեծ առավելություններ շատ ու շատ հարցերում: Ցանկալի կլիներ, որ մեր նորընտիր Ազգային ժողովը եւ կառավարությունը ոչ միայն ընտանեկան նպաստի համակարգում փոփոխություններ կատարեն, այլեւ օրենքները փոփոխելով բազմանդամ ընտանիքներին արտոնություններ շնորհեն:
ՕՆԻԿ ԲԱԲԱՅԱՆ
Արարատի մարզ, գյուղ Մխչյան
«Առավոտ» օրաթերթ,
22.02.2019
