Հանրապետության նախագահ Արմեն Սարգսյանը ցավակցական հեռագիր է հղել ազգային գործիչ ու բարերար Լուիզ Մանուկյան-Սիմոնի մահվան կապակցությամբ:
Հեռագրում ասված է.
«Խոր կսկիծ ու ցավ ապրեցի՝ ստանալով մեր ժողովրդի արժանավոր դուստր, ազգային գործիչ ու բարերար Լուիզ Մանուկյան-Սիմոնի մահվան գույժը:
Այս կորուստը չափազանց մեծ է Հայաստանի, Արցախի ու աշխարհասփյուռ հայության համար, քանզի Տիկին Մանուկյան-Սիմոնն ամենասերտ առնչությունն ուներ այն ամենի հետ, որ կոչվում է հայ ու Հայաստան՝ մշտապես լինելով նրանց կողքին ու նրանց մեջ:
Որպես արժանի զավակ իր ազգանվեր ծնողների՝ Հայաստանի Ազգային հերոս Ալեք Մանուկյանի և տիկին Մարի Մանուկյանի, որպես Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության նախագահ ու բարերար, նրա մատուցած ծառայությունները Հայրենիքին, Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցուն և աշխարհասփյուռ հայ ժողովրդին իրապես բացառիկ են իրենց ծավալներով ու բովանդակությամբ:
Հայաստանի անկախացումից ի վեր Հայաստանն ու Արցախը դարձան նրա հայրենանվեր գործունեության թիրախը, որոնց Տիկին Լուիզ Մանուկյան-Սիմոնը նվիրված մնաց մինչև իր կյանքի վերջը: Որպես Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության երկարամյա նախագահ, «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի Հոգաբարձուների խորհրդի անդամ ու պատվավոր անդամ, նա բազմաթիվ ծրագրեր նախաձեռնեց ու իրականացրեց թե՛ Հայաստանի Հանրապետությունում, թե՛ Արցախում, թե՛ Սփյուռքում:
Այդ Մեծ Տիկինն իր ընդգրկուն գործունեությամբ և հեղինակությամբ դուրս է գալիս ազգային սահմաններից և մեր ժողովրդին լավագույն կերպով ներկայացնում միջազգային մակարդակով:
Համազգային կորստի այս ծանր պահին անկեղծ ու խորին ցավակցությունս եմ հայտնում Տիկին Լուիզ Մանուկյան-Սիմոնի ընտանիքին ու հարազատներին, եղբորը՝ Ռիչարդ Մանուկյանին, երեք զավակներին, զույգ թոռներին, Հայկական բարեգործական ընդհանուր միությանը, հոգաբարձուների խորհրդին և կիսում բոլորի վիշտը:
Հիշատակն արդարոց օրհնությամբ եղիցի»:
Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի աշխատակազմ
Տարբեր է անձը ուղղակի շփումով ճանչնալ և տարբեր մամուլի էջերէն;
Այդ բախտը ես ունեցայ երբ Տիկին Լուիզ-Սիմոն- Մանուկեան,թոռնիկները առած եկած հասած էր Վենետիկ, ցոյց տալու անոնց Մխիթարեան Մայրավանքը իր մշակութային թանկագին հաւաքածոներով և ծանօթացնելու հայկական միակ վանական գործող համալիրը /300 տարիներէ իվեր/ թէ ինչու Վենետիկ կը գտնուէր ան և ոչ Հայաստան ;
Պարտականութիւնս էր ոչ միայն կոնտոլով ցոյց տալ Վենետիկի հրաշալիքները այլ մանաւանդ թէ ինչպէս ՀԱՅԸ ցեղասպանութեան ահաւոր ոճիռէն ետք գիտէ յարութիւն առնել երկրագունտի բոլոր անկիւններուն վրայ – աշխարհիկ /ինչպէս իրենց պապը և կրօնական /ինչպէս Մխիթար Սեբաստացին/ իրենց ցայտուն օրինակով ցոյց կու տան մարդկութեան;
Կը կարծեմ որ մասամբ յաջողեցայ ինծի յանձնուած պաշտօնին մէջ -քանի որ վանք վերադարձին -անոնք խնդրեցին կրկին այցելել այդ գանձերը և ձեռագիր մագաղաթները այս անգամ ՛՛ տարբեր աչքերով ՛՛ ;