Անցած տարի հայտարարված համաներմամբ կալանավայրից ազատված Գ.Գ.-ն արդեն երրորդ ամիսն է՝ չի կարողանում աշխատանք գտնել։ «Երբ իմանում են դատապարտված ես եղել՝ այնպես են նայում ոնց որ ՍՊԻԴ-ով հիվանդ լինես»,- պատմում է նա։
Գ. Գ.-ն ունի ոսկերչի մասնագիտություն, նաեւ՝ հմուտ վարորդ է։ Նախկին դատապարտյալի խոսքով՝ բանտում մտածում ես շուտ ազատվես, հասնես ընտանիքիդ, բայց հետո էլ ամաչում ես, որ չես կարող երեխայիդ ուզած 200 դրամանոց շոկոլադը գնել։
Հետեւում է լրատվական կայքերին, ուրախ է, որ պատգամավորները կարողանում են բանտարկյալներին օգնել, բայց ազատվողների մասին չեն մտածում։ «Այ տիկին Զոհրաբյան Նարա, ես քո ցավն էլ տանեմ, խի չես մեր մասին մտածում։ Թե՞ մարդու իրավունքի ոտնահարում չէ: Պիտի անպայման հացադուլ անե՞մ, պլակատներով նստեմ մի տեղ, որ զբաղվեն ինձնով։ Ու իմ նման տեսեք քանի հոգի կլինեն»,-ասաց նա։
Մեր զրուցակիցը դիմում է արդարադատության նախարարին, ՄԻՊ-ին՝ մտածեն ինչ-որ բան, ընդունեն որոշում կամ օրենք, որ գործատուները հասկանան՝ կալանք կրած մարդիկ «բոբոներ» չեն։
«Հիմա դիմում եմ բոլորին՝ գործատուներին, Ծառուկյանից մինչեւ Փաշինյան, Մակունցից մինչեւ Մարուքյան, տեղավորեք ինձ աշխատանքի, շանս տվեք, ես չեմ ուզում լքել երկիրս, բայց երեխեքիս հայացքներին այլեւս չեմ դիմանում»,-ասաց նա։
Դավիթ ԱՐՄԵՆՅԱՆ
Հ.Գ. Մեր զրուցակցի անուն ազգանունը իր ցանկությամբ չենք նշում, սակայն տվյալները խմբագրությունում են։ Գործ առաջարկողներին կտրամադրենք։
