Մտահոգիչ է այն, որ խորհրդարանում կառավարության ծրագրի շուրջ քննարկումների որակը, բովանդակությունը, անգամ խարիզման առանձնապես չի տարբերվում նախահեղափոխական ժամանակաշրջանից, ընդ որում՝ թե՛ ընդդիմության, թե՛ իշխող մեծամասնության ներկայացուցիչների մի զգալի մասի առումով: Նոր խորհրդարանը դեռևս աչքի չի ընկնում նոր բովանդակությամբ և քաղաքական տեքստերի նոր որակով: Առայժմ խորհրդարանի առանձնահատուկ հատկանիշները մնում են երիտասարդությունը, թարմությունը, քրեական և բիզնես բարքերին առնչության բացակայությունը՝ եզակի բացառություններով: Այդ ամենը շատ կարևոր է, սակայն խիստ անբավարար՝ առաջիկա հնգամյակում Հայաստանում նոր քաղաքական համակարգ և մշակույթ ձևավորելու տեսանկյունից, որովհետև դրանք ամենևին լոկ համակարգային օրենքները և ինստիտուտները չեն, այլ դրանցում առկա բովանդակությունը, քաղաքական տեքստերը կամ, այլ կերպ ասած՝ խորհրդարանի քաղաքական խարիզման:
Կառավարության ծրագրի քննարկումներում այդ խարիզման դրսևորվում էր տեղ-տեղ, շատ թույլ, խիստ հատվածական: Դրան զուգահեռ, գուցե արժե արձանագրել իրավիճակը կամ պատկերը կողքից, սակայն չլինել խստապահանջ դատարանի դերում, քանի որ խորհրդարանը դեռ նոր է թափ հավաքում, և կառավարության ծրագրի քննարկումը հնարավոր է համարել նույնիսկ քաղաքական նախավարժանք: Այդուհանդերձ, խաղն արդեն սկսված է և, ըստ այդմ, բարձրանալու են որակական պահանջները, համենայնդեպս, փորձագիտական հանրության օթյակից ակնկալվող:
Այժմ «լավ» լուրի մասին: Դա հենց այն է, որ խաղը սկսված է, և խորհրդարանը մտնում է քաղաքական դիրքավորումների աշխույժ ռեժիմ, մրցակցության մթնոլորտի գեներացման միտումներով:
Արամ ԱՄԱՏՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում
