Մոտավոր նույն երիտասարդական անհոգությունն է զգացվում, երբ խոսքը գնում է միջազգային ներդրումների մասին: Փաշինյանը դրանց գրավական համարում է Հայաստանի իմիջը, վկայակոչում է «Էկոնոմիստ» պարբերականը: Իմիջն, անշուշտ, էական դեր ունի, բայց ոչ հիմնական, այլապես Հայաստանը ողողված կլիներ ներդրումներով: Իրական ներդրողները, սակայն, մի կողմից գալիս են՝ հաշվի առնելով աշխատուժի գին– որակ հարաբերակցությունը, մեկ այլ կողմից՝ երկրի ենթակառուցվածքային հնարավորությունները: Քաղաքական իմիջն այս երկու գործոնների հետ կապ չունի: Բացի այդ էլ Հայաստանի տնտեսական դաշտը հարմարեցված չէ ներդրումների համար, ավելի շուտ հարմարեցված է միայն խոշոր ներդրողների համար, ովքեր պատրաստ են գալ ու աշխատել հենց Հայաստանում: Բաժնետոմսեր, ակցիաներ գնելու առումով, այսինքն՝ փոքր և միջին ներդրումների համար Հայաստանի տնտեսական դաշտը հարմարեցված չէ ու իմիջը այստեղ որևէ կապ չունի: Եվ վերջում, իհարկե, ՀՀԿ–ի մասին, առանց որի նոր իշխանությունները չեն կարողանում: Նիկոլ Փաշինյանը այս անգամ էլ անմասն չմնաց նախորդ իշխանությանը հիշատակելուց: Մի դեպքում կրկին բողոքեց սեփական աշխատակազմից, որ իրեն հրամցվում են տեքստեր, որոնցով իր հետ կարծես Սերժ Սարգսյանն է խոսում: Մեկ այլ դեպքում էլ մեջբերելով օպերատիվ տվյալներ՝ հայտարարեց, որ հեղափոխության հաջորդ ամիսներին եղել են փորձեր պետական եկամուտները թերի հավաքագրելու, որպեսզի հասարակության աչքերում նոր իշխանությունը թույլ երևա: Փաստացի, սակայն, թե՛ ելույթ գրողներն են իրենց աշխատանքին, թե՛ պետական եկամուտների հավաքագրման պրոցեսը խոչընդոտելու փորձեր անողներն են ազատության մեջ:
ԼԵՎՈՆ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
