Եթե հավատանք հասարակության ակտիվ զանգվածի հայելային արտացոլանքը համարվող սոցիալական ցանցերի օգտատերերին և որոշ լրատվական ռեսուրսների կողմից մատուցվող ինֆորմացիային, ապա հայաստանյան սպառողին վերջին օրերին հետաքրքրում է պետական, հանրային ծառայողների պարգևավճարների թեման, համահայկական քննարկման առարկա դարձած կոկորդիլոսի՝ թռչուն թե երկկենցաղ լինելու հանգամանքը, այս կամ այն պատգամավորի գրաբարով լավ թե վատ խոսելը, այսինչ պատգամավորի մազերը կապույտ են, թե վարդագույն, ԱԺ նախագահի` վերարկուն հագնել-հանելը և այլն։ Եթե հավատանք սոցցանցերում տիրող մթնոլորտին, ապա հասարակությունը ոչ ադեկվատ է հայաստանյան իրական մարտահրավերներին։
Վերջին ամիսներին շատերի համար աքսիոմ է դարձել այն, որ մեր հասարակության մի զգալի մասը ոչ համարժեք դրսևորումներ է ցուցաբերում։ Մանավանդ դա առավել ակնառու դարձավ թավշյա հեղափոխությունից հետո։ Շատ փորձագետներ, հոգեբաններ որոշ զանգվածի ոչ ադեկվատ վերաբերմունքը երկրում, երկրից դուրս ընթացող իրադարձություններին փորձում են շատ նրբորեն, շատ կոռեկտ կերպով անվանել էյֆորիա։ Սակայն բնականաբար բոլորն էլ հասկանում են, որ այդ էյֆորիան պետք է անընդհատ կառավարվի, առավել ևս որ այդ զանգվածի ոչ ադեկվատությունը շատ դեպքերում կարելի է օգտագործել սեփական շահի, սեփական իշխանության և այլ նպատակների իրագործման համար։ Այժմ ըստ էության մենք ավելի շատ ականատես ենք հետևյալ գործընթացին. ինչպես հասարակական վարքագծի կառավարման մասնագետներն են նշում, և՛ իշխանության մեջ, և՛ իշխանությունից, և՛ երկրից դուրս կան խմբեր, որոնք փորձում են հասարակական ուշադրության տրենդները շեղել իրական մարտահրավերների թեմայից։ Թե ինչի համար, այլ հարց է։ Օրինակները բազմաթիվ են, որոնց մասին վերը նշեցինք։
Արամ Վ. ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
