Տնտեսական զարգացման նախարար Տիգրան Խաչատրյանը հայտարարել է, որ տնտեսական հեղափոխությունն արդեն սկսված է: Առայժմ, իհարկե, հանրությունը ոչ միայն չի զգում, այլ նաև գործնականում չի տեսնում այդ հեղափոխության քայլերը: Իհարկե, կառավարությունն արել է տնտեսական մի շարք քայլեր, որոնք պահանջված են հանրության շրջանում, որոնք պահանջված են տնտեսական տեսանկյունից, սակայն, միևնույն ժամանակ, կատարվել են նաև քայլեր, որոնք, մեղմ ասած, հակահեղափոխական են իրենց տրամաբանությամբ: Օրինակ՝ ներկայացվել է Հարկային նոր օրենսգիրք, որն անգամ կառավարությանը մերձ պաշտոնյաներից շատերն են գնահատում ամենևին ոչ հեղափոխական, և ամենևին ոչ տնտեսական հեղափոխության գրավական: Իսկ Հարկային օրենսդրությունը, ըստ էության, տնտեսական զարգացման հիմնասյուներից մեկն է: Չի կարող լինել հարաբերական հիմնասյուն, երբ օրենսգրքում առկա են մի կողմից իսկապես լավ, սպասված նախաձեռնություններ, մյուս կողմից՝ սակայն նաև քայլեր, որոնք անգամ կարող են ենթադրել նույնիսկ նախկին իշխանության շրջանում կայացված դրական որոշումների հետշրջում:
Այսինքն՝ թավշյա հեղափոխությունն ունի տնտեսական հենարանի խնդիր, հակառակ դեպքում այն կորցնելու է իր սոցիալական հենարանը: Սրանք համակարգային լուրջ հարցեր են, որոնց ուշադրության չարժանացնելու դեպքում կարող են առաջանալ նոր ու բարդ խնդիրներ: Որովհետև իշխանությունից հեռացված, ապամոնտաժված համակարգը այդուհանդերձ ունի տնտեսական որոշակի հենարան և այդ առումով ունի առավելություն նոր իշխանության նկատմամբ, ինչը փորձում է օգտագործել դանդաղ, սակայն առանց հարաբերականության՝ անշեղ: Այդ առավելությունն ունակ չէ բերելու ներքին ստատուս-քվոյի փոփոխության, գոնե առայժմ, բայց ունակ է ապակառուցողական էներգիայի գեներացման: Դա պահանջում է արդյունավետ և համակարգային հակազդում: Առայժմ հակազդումը հատվածական է՝ ֆրագմենտալ, այդ թվում՝ տնտեսական քաղաքականության մեջ:
Հոդվածն ամբողջությամբ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
