Նիկոլ Փաշինյանի մոսկովյան ասուլիսի հետքերով արձանագրում եմ մի քանի ուշագրավ (տես՝ խայտառակ) փաստ:
1. Գտնվելով Մոսկվայում, ստանձնելով ԵԱՏՄ նախագահությունը և խոսելով Հայաստանի անդամակցության մասին ԵԱՏՄ-ին՝ Նիկոլ Փաշինյանը փաստացի կրկին բնութագրում է այդ անդամակցությունը որպես սխալ քայլ: Ակնհայտորեն դիտավորյալ հնչեցրած այս գնահատականի մեջ մերկանում են իր պաշտոնավարման օրոք հայ-ռուսական հարաբերություններում առաջացած կնճիռները, որոնց մասին մենք բարձրաձայնում ենք ամիսներ շարունակ, ի պատասխան լսելով քարոզչական սուտ, թե այդ հարաբերությունները առավել լավ են ու ամուր, քան երբևէ:
2. Իսլամական պետության ստեղծումը կապել Օբամայի օրոք Իրաքից ամերիկյան զորքերի դուրս բերման հետ նշանակում է ոչինչ չիմանալ և չհասկանալ գեոպոլիտիկայից և տարածաշրջանային զարգացումներից:
3. Դուշանբեի հանդիպումից անմիջապես հետո ուղիղ եթերում հանդիպման արդյունքները ներկայացնող Նիկոլ Փաշինյանին եկել է փոխարինելու բանակցությունների էթիկայից և գաղտնապահությունից խոսացող Նիկոլ Փաշինյանը, որի արդեն երկրորդ հանդիպման մասին (Սանկտ Պետերբուրգ և Դավոս) Հայաստանի հասարակությունը իմանում է օտարերկրյա աղբյուրներից:
Հերթական անգամ համոզվում եմ, որ Նիկոլ Փաշինյանն ընդամենը ներքին սպառման վարչապետ է և երկիր ներկայացնելու ունակություններ այդպես էլ ձեռք չբերեց:
Արմեն ԱՇՈՏՅԱՆ
ՀՀԿ փոխնախագահ
Լուսանկարում՝ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը եւ ԱԺ Արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ Արմեն Աշոտյանը 2018-ին Վրաստան այցի ընթացքում
Ու փառք Աստծո որ հիմա մենք մյուս ընտրություններում կարող ենք ազատ ու արդար քվեարկությամբ որոշել գոհ ենք թե ոչ Փաշինյանից կամ որևէ մեկ ուրիշ քաղաքական գործչից կամ կուսակցությունից: Եթե դուք ավտորիտար հետամնաց համակարգ եք նախընտրում, գնացեք Ադրբեջան կամ Ուզբեկստան: Վերցրեք ձեր նմաններին ու գնացեք, ոչ ոք չի կարոտի ձեր ու շրջակա միջավայրն էլ չեք կեղտոտի ձեր բերանը բացելով:
Երկիրը ավիրում էիք՝ եւ գործով,եւ խոսքով,լավ է,որ առաջինից պրծանք,իսկ երկրորդը՝տեսնենք,իներցիայով,որքան կշարունակեք…