Հնում Ադրբեջանում ասում էին, որ գորգը մարդուն ուղեկցում է ծնվելուց մինչև մահ, և դա բոլորովին էլ փոխաբերություն չէ: Մանուկ հասակից երեխաները խաղացել են գորգի վրա, գորգերն աղջիկներին օժիտ են տվել, գորգերի մեջ մարդիկ իրենց կյանքն են անցկացրել, իսկ երբ մարդը մահացել է, նրա մարմինը ծածկել են կրկին գորգով: Բացի այդ, դեռևս նախորդ դարի սկզբին ադրբեջանական տների մեծ մասում չկային աթոռներ, բազմոցներ և բազկաթոռներ: Այդ ամենը փոխարինում էին գորգերը:
Ինչպիսին են լինում գորգերը
Ադրբեջանական գորգերը, կախված «ծննդավայրից» բաժանվում են 4 խմբի (դրանք նաև դպրոցներ են անվանում):
Թավրիզյան դպրոց: Թեև այժմ Թավրիզ քաղաքը գտնվում է Իրանում, այն բնակեցված է էթնիկ ադրբեջանցիներով և նախկինում թյուրքական պետությունների մայրաքաղաքն էր, որոնք գոյություն ունեին Ադրբեջանի տարածքում: Թավրիզում շքեղ մետաքսե գորգեր էին գործում: Թավրիզի գորգերը, որպես կանոն, պաստելային երանգներ ունեն և շռայլորեն զարդարված են ծաղկային զարդանախշերով:
Ղարաբաղյան դպրոց: Հաշվի առնելով այն, որ ղարաբաղյան տներում սենյակները գրեթե ֆուտբոլի դաշտի չափ էին, դրանց համար գորգերն էլ հինգ հատից կազմված մի ամբողջ կոմպլեկտով էին գործում, որպեսզի հերիքի ամբողջ հատակը ծածկելուն: Ղարաբաղյան գորգերի գլխավոր առանձնահատկությունը վառ գույներն ու ծաղկային զարդանախշերն են: Եվ սովորաբար այդ գորգերը բրդից են գործել:
Գուբա-շիրվանյան դպրոց: Այս գորգերն ավելի զուսպ և խիստ են, իսկ զարդերի մեջ գերակշռում են ոչ թե ծաղիկները-տերևներ, այլ մեդալիոնները: Դրանք Գուբա-շիրվանյան գորգերի այցեքարտն են: Կարող են մեկ կամ մի քանի շարք կազմել:
Բաքվի դպրոց: Բաքվում գորգագործությունն ավելի թույլ էր զարգացած, քան այլ շրջաններում: Բաքվեցիները, որպես կանոն, գորգեր չէին գործում, այլ գնում էին այլ վայրերից և վաճառում: Այդ պատճառով էլ այս դպրոցն առանձնապես պարծենալու բան չունի: Թեև այն նույնպես իր առանձնահատկություններն ունի. պարզ երկրաչափական զարդեր և յուրահատուկ գույներ՝օխրայի գերակշռությամբ:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
