«Լե» կանանց վոկալ անսամբլի ղեկավար Նարինե Ոսկանյանի դիտարկումները
«Առավոտի» դիտարկմամբ՝ խմբերգային արվեստ ներկայացնող համերգները սպասված են մեր հանդիսատեսի կողմից: Լայն լսարանին տեղեկացնենք, որ 19-20-րդ դդ սահմանագծին պրոֆեսիոնալ կոմպոզիտորական դպրոցն իր ձեւավորման ուղին սկսել է հենց խմբերգային արվեստի ասպարեզում: Այդ ուղին մեր երաժշտության պատմության մեջ սկսվել է մեծ գագաթներով՝ Չուխաջյան, Կարա-Մուրզա, Եկմալյան, Կոմիտաս, Սպենդիարյան, Տիգրանյան եւ այլք։ Նրանց հետեւել են այնպիսի անհատականություններ, ինչպիսիք են Հարությունյանը, Միրզոյանը, Բաբաջանյանը, Հովհաննիսյանը, Չթչյանը, Տերտերյանը, ավելի ուշ՝ Մանսուրյանը, Պետրոսյանը, Շաքարյանը, Իսրայելյանը, Չաուշյանը, Ոսկանյանը, Երկանյանը եւ ուրիշներ։ Նշված կոմպոզիտորների գործերը հաճախ են կատարվում հայաստանյան խմբերգային փառատոների շրջանակներում մեր պետական եւ ոչ պետական կոլեկտիվների մատուցմամբ: Բայց համոզված ենք, որ մասնագետները համակարծիք կլինեն մեր այն տեսակետին, թե միասեռ (արական եւ կանանց) երգչախմբերի համար գրված ստեղծագործությունների կատարումների հաճախ չենք հանդիպում, թեեւ տարբեր միջոցառումների ժամանակ երբեմն հնչում են Գեղունի Չթչյանի, Տիգրան Մանսուրյանի, Երվանդ Երկանյանի, Վաչե Շարաֆյանի եւ մյուսների գործերը, նաեւ փոխադրումներ ու մշակումներ: Սակայն մեզանում, միանշանակ կարելի է ասել, գոյություն ունի միասեռ վոկալ անսամբլների համար երկերի դեֆիցիտ: Իսկ այս անսամբլներին էլ մեծ հաշվով ոչ հաճախ ենք հանդիպում: Կան գործող մի շարք կանանց վոկալ անսամբլներ, որոնց շարքն անցյալ տարի համալրեց «Լե» անսամբլը: Ընդ որում՝ հաճելի անակնկալ էր, երբ 2018թ. Վալերի Գերգիեւի ղեկավարությամբ անցկացվող հեղինակավոր Զատկի փառատոնին Հայաստանից հրավիրված էր միայն «Լե»-ն:
«Առավոտի» հետ հանդիպման ժամանակ «Լե» կանանց վոկալ անսամբլի ղեկավար Նարինե Ոսկանյանը տեղեկացրեց, որ իրենց առաջին համերգը կայացել է Կամերային երաժշտության տանը՝ Զատկի փառատոն մեկնելուց առաջ: Հայտնեց, որ իրենց երգացանկում են Վահագն Բաբլոյանի կողմից վոկալ անսամբլի համար արված ժողովրդական երգերի մշակումներ, ինչպես նաեւ Տիգրան Մանսուրյանի, Երվանդ Երկանյանի խմբերգային գործերի մեկ-երկու մշակում, կոմպոզիտոր Վաչե Շարաֆյանը հատուկ իրենց համար մշակել է Նարեկացու տաղերից «Ծննդյան տաղը», Աննա Ազիզյանը՝ համշենական ժողովրդական մեկ երգ, ինչպես նաեւ Ռախմանինովի, Բրամսի, Պենդերեցկու, Տավեների, Սուիթինբենքի, Շաֆֆերի, Տորմիսի խմբերգերի մշակումներ. «Մեր անսամբլը Սոնա Հովհաննիսյանի ղեկավարած «Հովեր» պետական կամերային երգչախմբից է, 11 արտիստ»: Հետաքրքրությանը՝ ինչպե՞ս պատահեց, որ «Հովեր» երգչախմբի արտիստ Նարինե Ոսկանյանին վստահվեց ղեկավարել այս անսամբլը, մեր զրուցակիցը նախ ասաց, թե լայն լսարանի մոտ տպավորություն չստեղծվի, թե «Լե»-ն առանձնացել է «Հովերից», հետո մանրամասնեց. «Կոնսերվատորիայում ուսանել եմ պրոֆեսոր Սոնա Հովհաննիսյանի դասարանում, 11 տարի «Հովերում» եմ: Ուսանողական տարիներին ղեկավարել եմ Cantus վոկալ անսամբլը, 2010-ից՝ Տերտերյանի անվան արվեստի դպրոցի մանկական երգչախումբը, շուրջ երեք տարի էլ ղեկավարում եմ Չեխովի դպրոցի արական երգչախումբը, որ պատկանում է ԿԳ նախարարության մշակույթի կենտրոնին…»: Ռեպլիկին՝ ձեր բախտը բերել է, որ հանդիպել եք Սոնա Հովհաննիսյանին, Նարինե Ոսկանյանը պատասխանեց. «Միանշանակ այդպես է: Բախտս բերել է, որ հանդիպել եմ ոչ միայն Սոնա Հովհաննիսյան երաժշտին, այլեւ մարդուն»:
Սոնա Հովհաննիսյանի դասարանում ուսանած խմբավարներից առավել հայտնի են «Արահետ» եւ «Օվսաննա» կանանց անսամբլների ղեկավարներ Տատյանա Մինասյանի եւ Շահե Քեշիշյանի անունները: Մեր զրուցակցից հետաքրքրվեցինք՝ ճանաչված խմբավարի դասարանն ավարտած մյուս երաժիշտների ճակատագրով: Նարինե Ոսկանյանը հավաստիացրեց, որ բոլորն էլ բուռն ստեղծագործական կյանքով են ապրում, հիմնականում ղեկավարում են մանկական երգչախմբեր: «Ֆանտաստիկայի ժանրից» մի հարց ուղղեցինք մեր զրուցակցին՝ հնարավո՞ր է մի օր «Լե»-ին տրվի պետական կարգավիճակ: «Հարցը իսկապես ֆանտաստիկայի ժանրից է. նման բան մտքովս անգամ չի անցել, «Լե»-ն «Հովերի» հետ մի ամբողջություն է»:
ՍԱՄՎԵԼ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ,
11.01.2019