Խորհրդարանի փոխնախագահի ընդդիմության հասանելիք քվոտան «Իմ քայլը» դաշինքը կարծես թե պատրաստվում է տրամադրել «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությանը՝ այն սկզբունքով, որ կուսակցությունը երկրորդն է «Իմ քայլ»-ից հետո և, ըստ էության, մեծությամբ երկրորդ խմբակցությանն է պետք թողնել այդ քվոտան: Սկզբունքը, որպես այդպիսին, հասկանալի է, բայց այդ դեպքում գուցե պետք է ընդհանրապես վերացնել ԱԺ փոխնախագահի ընտրություն ասվածը և մշակել այլ կարգ, այլապես, ֆորմալ առումով դա ընտրություն է, սակայն կարող է լինել պարզապես քաղաքական որոշում ընտրությունից առաջ: Մինչդեռ, ընտրություն հասկացությունը, գաղափարը, երևույթն ու մշակույթը, որ անշուշտ պետք է լինի նոր Հայաստանի հասարակական-քաղաքական արդիական զարգացումների հիմքը, չպետք է դիտարկել միայն համապետական կամ ՏԻՄ իշխանության ձևավորման քվեարկությունների շրջանակում, միայն քաղաքացիների անմիջական մասնակցություն ունեցող ընտրական պրոցեսի շրջանակում:
Պատգամավորները քաղաքացիների ներկայացուցիչներ են և եթե նրանք կատարում են ընտրություն, ապա նրանց կատարածն էլ պետք է ընտրության բնույթին համապատասխանի ոչ միայն տառով, այլև ոգով: Շատ կարևոր է, որ թավշյա հեղափոխության շնորհիվ Հայաստանում սկսել է իշխանության ընտրական մեխանիզմով ձևավորման գործընթացը, բայց նույնքան կարևոր է, որպեսզի արդեն ձևավորված իշխանությունն իր ներսում այդ գործընթացը չվերածի ֆորմալության, այլապես հինգ տարի անց կարող է հանկարծ ֆորմալացվել նաև հաջորդ համապետական ընտրությունը:
Ինչպես կվարվի ի վերջո «Իմ քայլը» դաշինքը, պարզ կլինի առաջիկա օրերին, սակայն մյուս կողմից նաև անհրաժեշտ է դիտարկել խնդիրը մյուս եզրույթի տիրույթում՝ ընդդիմություն: Գործնականում, նոր իրավիճակում և, համենայնդեպս, ըստ էության անցումային հնգամյա փուլում ընդդիմություն քաղաքական երևույթի արժեքի ձևավորման հարցում ԱԺ փոխնախագահի պաշտոնը, ինչպես որևէ պաշտոն, թերևս չպետք է ունենա էական նշանակություն: Եթե դա տեղի ունենա, ապա դա կնշանակի, որ առնվազն այդ մասով իրադարձությունները զարգանում են ոչ ճիշտ ուղղությամբ:
Ավելին, այդ տեսանկյունից, իր հերթին, նոր քաղաքական մշակույթի և մտածողության դրսևորում կլինի այն, որ ընդդիմադիր ուժերը ուղղակի հրաժարվեն, այսպես ասած, փոխնախագահական քվոտայից: Ի՞նչ է դա տալիս նրանց: Ոչինչ: Այդ քվոտան ըստ էության սահմանված էր նախորդ համակարգի տրամաբանությամբ, դեմոկրատական ֆասադի համար, որը պետք է ծածկեր դեմոկրատական բովանդակության բացակայությունը կամ լուրջ խնդիրները:
Երբ չկա իրական քաղաքական մրցակցություն, ընտրական ինստիտուտ, իշխանության ձևավորման հանրային դերակատարություն, մնում է ստեղծել իմիտացիոն մթնոլորտ, դեկորներ, ընդդիմությանը, այսպես ասած, ավելի լայն դեր տալու տպավորություն: Դա արեց ՀՀԿ-ն, քանի որ հենց սկզբից հայտնի էր, որ կուսակցությունը չի պատրաստվում ընդդիմությանը ընձեռել ամենագլխավոր հնարավորությունը՝ ընտրությամբ իշխանության գալու հնարավորությունը:
Արամ ԱՄԱՏՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
