Հայաստանի զոյգ քուէարկութիւնները իրենց միագոյն արդիւնքով չե՞ն յիշեցներ ոչ հեռաւոր անցեալը: Քաղաքացիին ողջմտութեան պէտք է դիմել, ոչ կիրքին, ապագայ կառուցելու համար:
Իսկ սփիւռք(ներ)ի հետ յարաբերութիւնները, կապեր, գործակցութիւնները եւս ուղղահայեաց պէտք չէ ըլլան, այլ ըլլան հորիզոնական, ճշմարիտ համագործակցութիւն եւ ոչ զգացական հայրենասիրութեան չարաշահում եւ անոր հետեւող անտեսում:
Հայութիւնը ունի ազգային հիմնահարցեր, քաղաքական եւ մշակութային, որոնք չեն վերաբերիր միայն Հայաստանի: Այս պատճառով ալ Հայաստան-Սփիւռք համագործակցութիւնը ձեւական չի կրնար ըլլալ, պէտք չէ ըլլայ, ան պէտք է ունենայ իսկական կազմակերպում եւ անհատական-քաղքենիականէ տարբեր համազգային ըմբռնումով ենթահող:
Յ. Պալեան
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» շաբաթաթերթի այս համարում:
