Խնկո Ապոր անվան ազգային մանկական գրադարանի գիտքարտուղար
Մադլեն Հովսեփյանի խոսքը
«Բարեփոխումների աջակցության հանրային նախաձեռնության» կազմակերպած «Համայնքային գրադարանների ներկան եւ ապագան. զարգացման հեռանկարները» թեմայով հանդիպում-քննարկման ժամանակ
21-րդ դարը տեխնոլոգիական դար է , ավտոմատացման ծրագրերից են խոսում, իսկ Հայաստանի համայնքային գրադարաններում անգամ մեկ համակարգիչ չկա: Գյուղական գրադարաններ կան, որ տարվա մեջ անգամ մեկ գրքով չեն համալրվում: Ելքային գրականությունը ավելի շատ է, քան՝ մուտքայինը: Մաշված գրականությունը դուրս է գալիս շրջանառությունից, նոր գրքեր չեն ստացվում: Նախկինում շատ լավ ֆոնդեր են ունեցել գրադարանները եւ այսօր մենք միայն դրա հաշվին ենք կարողանում շարունակել աշխատել: Բայց այդ գրքերը արդեն շատ հնամաշ են, ուզում ես դարակից հանել՝ մասնատվում է: Այս խնդիրների լուծման համար ֆինանսական ներդրումներ ու լուրջ մոտեցում է պահանջվում: 21-րդ դարում ենք ապրում, բայց գրադարանավարները ընթերցողական թերթիկները թելը ու ասեղով են կարում: Իսկ գրադարանները կենդանի օրգանիզմ են…
Տարիների ընթացքում կրճատվել է եւ գրադարանների թիվը, եւ գրադարանավարների հաստիքները: Էական է նաեւ կադրերի հարցը, մասնագիտական կրթություն չունեցող մարդը ինչպե՞ս կարող է այդ գործով զբաղվել: Ես շատ եմ շփվում տարբեր գրադարանների աշխատողների հետ եւ տեսնում եմ մի խնդիր եւս, շատ գյուղապետեր, քաղաքապետեր իրենց ծանոթներին են ընդունում աշխատանքի, կիսում են հաստիքը: Մարդիկ 26 հազար դրամ են ստանում ընդամենը, ի՞նչ պահանջես այդ մարդուց: Համայնքներ կան, որ կես դրույքով աշխատող են պահում: Գրադարանավարը մինչեւ օրվա կեսն է աշխատում, այդ մոտեցմամբ ինչպե՞ս կարելի է գրադարան պահել, ընթերցող ունենալ:
Կարեւոր է, նաեւ, որ գրադարանի աշխատանքները լուսաբանվեն: Չունենք որեւէ լուսաբանող օղակ: Վերջերս մենք Միջազգային գրադարանների ասոցիացիայից մի ձեւաչափ էինք ստացել, որտեղ հարց կար՝ արդյոք դուք ունե՞ք գրադարանին վերաբերող հարցերը լուսաբանող որեւէ թերթ: Միակ օղակը, որ կարող էինք բռնվել «Բանբեր Հայաստանին» էր, որը տարին մի քանի անգամ է առցանց լույս ընծայվում…
Գրադարանների եւ հատկապես համայնքային գրադարաններին վերաբերող հարցերը շատ են, խնդիրները՝ բազմազան: Համակարգային լուծումների անհրաժեշտություն կա: Առաջնահերթ լուծումը Հայաստանի մշակութային քաղաքականության ձեւավորումն է: Ընդգծում եմ՝ ձեւավորումը, ոչ թե ամրապնդումը: Կամ գրադարանները պետք է մշակույթի նախարարության ենթակայության տակ լինեն, կամ ՏԻՄ-երը, որոնց ենթակայության տակ են այսօր համայնքային գրադարանները, պետք է ուժեղ լինեն ու ճիշտ քաղաքականություն վարեն:
Բարեփոխումների աջակցության հանրային նախաձեռնություն
«Երեւակ» լրատվական- վերլուծական խումբ
