42-ամյա Հարություն Թովմասյանը ազատվել է անվասայլակից, բայց դժվար է ազատվել միջավայրի դժվարություններից: Հարությունը զինհաշմանդամ է, երկու ոտքը պրոթեզավորված է: Չի աշխատում: Ուզո՞ւմ է աշխատել: Ուզում է: Չի ստացվում: Մե՛կ գործատուն չի ընդունում, մե՛կ էլ եղած գործն է կորցնում: Հարությունն ասում է՝ զինհաշմանդամության թոշակն էլ չի բավարարում, ծայրը ծայրին հազիվ է հասցնում: Այսինքն՝ ոչ էլ հասցնում է. պարտքերի շրջափուլից դուրս չի գալիս: Գոհ է, որ ծանոթ դեղատանն ու խանութում պարտքով դեղորայք ու սնունդ են տալիս: Հարությունի մայրն ասում է՝ «Ես էլ ծեր եմ, հիվանդ, ինքս էլ չեմ կարող հոգ տանել տղայիս»: Հնարավո՞ր է ապրել զինհաշմանդամի թոշակով. նայած ում դեպքում, ում բախտը ոնց կբերի:
Մանրամասները կարդացեք նաեւ:
«Առավոտ» օրաթերթ
19.12.2018
