ՀՀ ԱԱԾ տնօրենն անդրադարձել է իմ անձին՝ իմ ինչ-որ գրառման կապակցությամբ։ Այդ առթիվ ներկայացնում եմ հետևյալ պարզաբանումը.
1) Նախ, ողջունում եմ պարոն Վանեցյանին (որքան հասկացա՝ իմ գրառումները հետաքրքրում են մեր անվտանգության մարմիններին, ինչը որոշակի առումով հաճելի է)
2) Ենթադրում եմ, որ ԱԱԾ տնօրենը նկատի է ունեցել իմ ստորև ներկայացված մասնագիտական գրառումը։ Շարունակում եմ պնդել դրանում ներկայացված դրույթները։
3) Տեղյակ չեմ՝ արդյո՞ք իմ ներկայացրած իրավական մոտեցումները որևէ գործով կիրառվել են դատարանի առջև, թե ոչ։
4) Չհասկացա իմ գրառման և գաղտնալսման կապը։
5) Միշտ պատրաստ եմ ներդնել իմ մասնագիտական ներուժը՝ ի նպաստ մեր երկրում իրավական մշակույթի ամրապնդմանն ու զարգացմանը
ՄԱՍՆԱԳԻՏԱԿԱՆ
Երբ մշակում էինք քրեական դատավարության նոր օրենսգրքի նախագիծը, մի հարց սկզբունքային էր ինձ համար – չի կարող վարույթն իրականացնող մարմնի տրամադրության ներքո գտնվող մեղադրյալի կալանավորման հարցը քննարկվել այն պայմաններում, երբ մեղադրյալն ազատության մեջ է։ Դատարանը չպետք է ԶՐԿԻ ազատությունից, այլ ստուգի ազատությունից զրկելու և անազատության մեջ պահելը շարունակելու իրավաչափությունը։ Ազատությունից զրկողը պետք է լինի միայն քրեական հետապնդման մարմինը։ Հակառակ դեպքում հենց դատարանն է վերածվում քրեական հետապնդման մարմնի։
Պարզ ասած՝ եթե մեղադրյալը ձեր աշխատասենյակում է և որոշել եք դատարանին միջնորդել կալանք, ինչու՞ չեք ձերբակալում ու անմիջապես տանում դատարան։
Ի դեպ, իմ ներկայացրած տրամաբանությունը, կարծում եմ, տեղ է գտել Սահմանադրությունում։ Տե՛ս 27-րդ հոդվածի 1-ին մասի 4-րդ կետը և 4-րդ մասը՝ համակարգային կապի մեջ։
Ռուբեն ՄԵԼԻՔՅԱՆ
ԱՀ մարդու իրավունքների նախկին պաշտպան
