Հովհաննես Իգիթյանի խորհուրդները՝ ՀՀԿ-ականներին. Ի՞նչ անեն մինչեւ թոշակի տարիքը

Ըստ պատգամավորի՝ Շարմազանովի ասած չհանգավորված, ոչ բարեհունչ բառակապակցությունը՝ «Մերժիր Նիկոլին», ժողովրդի մեջ անարձագանք կմնա

ՀՀԿ-ականները խոստացել էին Նիկոլ Փաշինյանին եւ իր թիմին անակնկալ մատուցել դեկտեմբերի 9-ին: «Առավոտը» «Իմ քայլը» դաշինքի նորընտիր պատգամավոր Հովհաննես Իգիթյանին հարցրեց՝ ՀՀԿ-ականների այդ անակնկալը ստացվե՞ց, թե՞ ոչ: Նա պատասխանեց. «Երեւի իրենց համար էր դա անակնկալ, որ նրանք չեն հաղթահարել 5 տոկոսանոց շեմը: Դա, օրինակ, ինձ համար անակնկալ չէր, որովհետեւ նրանք սխալ էին պատրաստվել նախընտրական քարոզարշավին, ագրեսիվության մակարդակը բարձր էր, որեւէ պոզիտիվ չկար իրենց առաջարկների մեջ: Սա էր պատճառը, որ նույնիսկ իրենց կուսակցության անդամները, որոնք կարծեմ մոտ 160 հազար էին, իրենք այդպես էին ասում, ՀՀԿ-ին ձայն չեն տվել: Անակնկալը երեւի սա էր: Բայց ինչ անակնկալ իրենք էին նախատեսում՝ դժվար է ասել: Կարող է նկատի ունեին այն գաղտնալսումները, որ երեւի թե ունեին իրենց մոտ, ու որոշել էին վերջին օրերին տալ՝ համարելով, որ ընտրական ռումբի պես կարող է ինչ-որ բան փոխել: Եթե դա այդպես է, ապա հարցեր են ծագում, թե որտեղից իրենց այդ ձայնագրությունը, եւ արդյոք նրանք որեւէ կապ ունե՞ն դա կազմակերպելու մեջ: Ես չգիտեմ՝ նրանք ինչ նկատի ունեն, բայց ռումբ, անակնկալ, սյուրպրիզ ես չեմ նկատել»:

Էդուարդ Շարմազանովը հայտարարեց «Մերժիր Նիկոլին» շարժումը սկսելու մասին, հարցին՝ ի՞նչ հաջողություն կունենա այդ շարժումը, Հովհաննես Իգիթյանը պատասխանեց. «Ճիշտն ասած, ես այդ օրակարգը ժողովրդի մեջ չեմ տեսնում, հակառակը՝ ես տեսնում եմ, որ «մերժիր Սերժին»-ը մնացել է օրակարգում եւ տարածվել է նաեւ ՀՀԿ-ի վրա, սա է պատճառը, որ նրանք չեն կարողացել նույնիսկ 5 տոկոս շեմը հաղթահարել: Չեմ կարծում, որ որեւէ հաջողության հասնեն, որովհետեւ այս ընտրությունների ժամանակ ժողովուրդը հանգիստ կարողացել է իրականացնել իր ցանկությունները, ու այդ ցանկությունների մեջ չկա այդ բանաձեւը: Շարժումը մեկի հայտարարությամբ չի լինում: «Մերժիր Սերժինը» հասունանում էր վաղուց, կանխատեսվում էր դեռ Մարտի 1-ից, իսկ 2008-ից հետո դա ամեն մի ընտանիքում, ամեն մի մարդու ուղեղի մեջ ներկա էր ու մարմնավորվեց, հասավ հեղափոխությանը: Իսկ Շարմազանովի ասած չհանգավորված, ոչ բարեհունչ բառակապակցությունը չեմ կարծում, որ արձագանք կգտնի ժողովրդի մեջ այսօր:

Ես հասկանում եմ, որ երբ երկիրը ժողովրդավարական է, կգա մի պահ, որ ցանկացած իշխանություն կփոխվի: Ես հուսով եմ եւ համոզված եմ, որ մեր բոլոր փոփոխությունները կլինեն դասական՝ ընտրությունների ձեւով: Կգա մի պահ, որ այլ ուժ կհաղթի ընտրությունների ժամանակ, բայց մի բանում համոզված եմ՝ եթե դա լինի, այն ուժը, որը կգա, որեւէ ձեւով չի լինի ՀՀԿ-ն: Հետադարձ ճանապարհը մեզ մոտ փակված է»:

Հարցին՝ ե՛ւ Նիկոլ Փաշինյանը, ե՛ւ այլ թեկնածուներ դեկտեմբերի 9-ին կանխատեսում էին ՀՀԿ-ի քաղաքական հուղարկավորությունը, եղա՞վ այդ հուղարկավորությունը, թե՞ ոչ, Հովհաննես Իգիթյանը պատասխանեց. «Ինձ թվում է՝ եթե ոչ կայացավ, ապա նախադրյալները ցանկացած քաղաքական կուսակցության համար կան, երբ այդ ուժը չի կարողանում հաղթահարել իրենց կողմից դրած շեմը՝ պառլամենտում հայտնվելու»:

Ըստ պարոն Իգիթյանի՝ կուսակցության համար աշխատելու եւ արտահայտվելու ամենալավ «բեմը» խորհրդարանն է, այն թույլ է տալիս նաեւ ժողովրդի հետ իր կապը պահել. «Չանցան խորհրդարան, դա իրենց համար լավ չէ, բայց ցանկացած քաղաքական գործչի համար արժե պաուզա ունենալ, իրենց մասնագիտությամբ զբաղվել, կայանալ, աճել, հետո նորից փորձել վերադառնալ մյուս ընտրությունների ժամանակ քաղաքականություն: Այդտեղ սարսափելի բան չկա, երիտասարդ են, մինչեւ թոշակի տարիքը ժամանակ կա: Եթե իրենց կյանքը կապում են քաղաքականության հետ, ապա պետք է փորձեն ինչ-որ մի բան փոխել իրենց քաղաքական կյանքում: Թե չէ այս ընտրությունները ցույց են տալիս, որ ինչ-որ բան այն չէ: Ես գիտեմ՝ ինչը այն չէ, բայց նրանք պետք է հասկանան եւ անեն»:

Մեր դիտարկմանը՝ ՀՀԿ-ականների հայտարարություններից երեւում է, որ զենքերը վայր չեն դնում, նրանք սպառնում են, որ «կհանդիպեք քաղաքական խաչմերուկներում», Իգիթյանը արձագանքեց. «Քաղաքական գործչի համար քաղաքական գործունեությամբ զբաղվելու համար առնվազն երկու պայման է անհրաժեշտ՝ նա պետք է ասելիք ունենա եւ լսող զանգված ունենա: Եթե այդ երկուսն ունենան, կարող է հետեւանքներ լինեն, բայց հիմա դա դժվար է կանխատեսել»: Հովհաննես Իգիթյանը խորհուրդ տվեց ՀՀԿ-ականներին նաեւ արտախորհրդարանական ուժերից հարցուփորձ անել, նրանց պայքարի փորձը հաշվի առնել ու սովորել:

Խոսելով ձեւավորված խորհրդարանի մասին՝ մենք հարցրինք՝ անգամ այն օրենքները, որոնք ընդունելու համար անհրաժեշտ է 3/5-ը ձայների, «Իմ քայլը» դաշինքը կարող է ընդունել, այսպես ասած, «աչքերը փակ», ինչ օրենք բերեց խորհրդարան՝ կարող է անցկացնել, եթե նախկինում ՀՀԿ-ն էլի զգում էր ՀՅԴ-ի, ԲՀԿ-ի պատգամավորների օգնության կարիքը, հիմա «Իմ քայլը» անգամ դրա խնդիրը չունի՝ ցանկացած օրենք անցկացնել առանց որեւէ ուժի համաձայնության, այստեղ Դուք խնդիր չե՞ք տեսնում, Հովհաննես Իգիթյանը պատասխանեց. «Սերժ Սարգսյանը որեւէ անգամ խնդիր ունեցա՞վ որեւէ բան անցկացնելու խորհրդարանում: Նախորդ խորհրդարանում այդ «դեկորացիայի» դերը տանում էր մեծամասնությունը: Այնտեղ եղել են կոճակներ, կառավարությունը ցանկացած օրենք բերում էր ու շատ հրատապ՝ մի քանի ժամում կոճակներ սեղմելով անցկացնում էր: Այդ խորհրդարանն ինքն իրեն հարգո՞ւմ էր՝ ժողովրդի ներկայացուցչական մարմին: Մենք պետք է հասկանանք, որ ցանկացած կառավարություն պետք է խնդիր ունենա օրենսդիրի հետ, եւ օրենսդիրում ո՛չ իշխանությունը, ո՛չ ընդդիմությունը դեկորատիվ դեր չի կարող ունենալ: Ես համոզված եմ, որ փոքրամասնությունը ԱԺ-ում դեկորատիվ դեր չի ունենա հաստատ»:

Մեր դիտարկմանը, որ ընդդիմությունը որեւէ լծակ չունի, իր մանդատները չեն բավականացնի որեւէ օրենքի հետ կապված խնդիր տեսնելու դեպքում ընդդիմանալ, Հովհաննես Իգիթյանը պատասխանեց. «Բայց ինչի՞ց եք վերցրել, որ նրանք անպայման պետք է ընդդիմանան: Փոքրամասնությունը ձեւ ունի արտահայտելու իր տրամաբանությունը եւ ժողովրդի շահերը ներկայացնելու համար: Եթե ընդդիմությունը՝ փոքրամասնությունը, ավելի տրամաբանական է իր աշխատանքի մեջ, կգա մի պահ ընտրությունների ժամանակ, երբ նրանք ժողովրդից ավելի շատ ձայն են ստանալու: Այնպես չի, որ խորհրդարանի մեծամասնությունը հակաժողովրդական ուժ է: Հայաստանում այս ընտրությունները իրականացվել են իրական քվեարկության ձեւով, համոզված եմ, որ դա միշտ այդպես է լինելու: Իսկ եթե միշտ այդպես է լինելու, քաղաքական մեծամասնությունը խորհրդարանում պետք է հաշվի առնի ժողովրդի՝ իր հանդեպ սպասելիքները, եթե չափը անցնի ժողովրդին ոչ հաճելի օրենքներ ընդունելով, ապա մեծամասնությունը հաջորդ խորհրդարանում փոքրամասնություն է լինելու, այդպես է աշխատում քաղաքակիրթ աշխարհը: Մեծամասնությունը ուզած-չուզած պետք է հաշվի առնի ժողովրդի ցանկությունները, փոքրամասնության դերն այն է, որ պետք է աշխատի ու կարողանա համոզել, որ իր առաջարկություններն ավելի ժողովրդական են, քան թե մեծամասնության: Մենք չպետք է մտածենք, որ մերժողական կամ թշնամական վերաբերմունքը ընդդիմության բնորոշիչն է: Սրանով չեն բնորոշում ընդդիմությանը: Փոքրամասնությունը պետք է կարողանա բավականին էֆեկտիվ աշխատել այս խորհրդարանում՝ հատկապես, որ նրանք լրիվ ազատ են, որեւէ ճնշում որեւէ ուժի կողմից չկա, նրանք ունեն միայն պարտավորություն ժողովրդի առջեւ»:

ՀՌԻՓՍԻՄԵ ՋԵԲԵՋՅԱՆ

«Առավոտ» օրաթերթ

12.12.2018