Անցած 6-7 ամսվա ընթացքում տնտեսական հետընթացի անմխիթար արդյունքների ֆոնին դարձյալ փորձ է արվում խաբեությամբ մարդկանց համոզել, թե այս ընթացքում իբր ինչ-որ դրական արդյունքներ են եղել։
Մասնավորապես, ըստ վարչապետի պաշտոնակատարի, կառավարության ջանքերով 10 եւ 20 դրամով էժանացել է գազն ու լույսը սոցիալապես անապահով խմբերի համար, իսկ խմելու ջուրը, որ դեկտեմբերին պետք է թանկանար, մինչեւ 2024 թվականը չի թանկանա։
Սակայն «մոռանում» է ասել, որ ջրի ու գազի էժանացումը սոցիալապես անապահով խավերի համար ոչ թե կառավարության, այլ մատակարար ընկերությունների հաշվին է եղել։ Այդ ընկերությունները իրենց վրա են վերցրել այդ ծախսը։
Ջուրն էլ չի թանկացել, քանի որ կառավարությունը նվազեցրել եւ հետաձգել է «Վեոլիա ջրի» ներդրումային պարտավորությունները՝ համակարգի արդիականացումը հետաձգելու եւ մաշվածությունը խորացնելու հաշվին, իսկ բարձրացման համար այսպես թե այնպես 2024 թվականից սկսած վճարելու ենք։
Կամ հայտարարվում է, որ 209 հազար մարդու աշխատավարձ բարձրացել է, եւս 200 հազար մարդու աշխատավարձ կբարձրանա 2019 թվականի ընթացքում։
Սակայն չի ասում, որ կուտակային համակարգում նոր ընդգրկված մոտ 90 հազար մարդու աշխատավարձ նվազել է, որ առաջիկայում կուտակային հիմնադրամներին վճարումների տոկոսային ավելացումը հանգեցնելու է այդ 209 հազարի իրական աշխատավարձի նվազման, որ եկամտային հարկի համահարթեցումը բարձրացնելու է միայն բարձր՝ 150 հազար դրամից ավելի աշխատավարձ ստացողների իրական եկամուտը, իսկ դրանից ցածր ստացողներինը մնալու է անփոփոխ։
Հայտարարելով կենսաթոշակների իբր բարձրացման մասին, Նիկոլ Փաշինյանը պարզապես սին հույսեր է տալիս ավելի քան 450 հազար թոշակառուներին եւ ճգնում այդ կերպ ստանալ նրանց ձայները։ Մինչդեռ խոսքը այն սահմանափակ թվով թոշակառուների թոշակի բարձրացման մասին է, որոնք ստանում են բազային՝ 18 հազար դրամ կենսաթոշակ, քանի որ չունեն աշխատանքային ստաժ՝ չեն աշխատել ամբողջ կյանքում։
Նրանք պետք է ստանան 25 հազար դրամ, իսկ այն մարդիկ, որոնք աշխատել են, կշարունակեն ստանալ նույն կենսաթոշակը առանց փոփոխության։
ՍԱՀԱԿ ԱՐԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայոց աշխարհ» թերթի այսօրվա համարում
