Հոկտեմբերի 30-ին շատ վտանգավոր բանավեճ է սկսվել նաև Ալավերդու պղնձամոլիբդենային կոմբինատի շահագործող «Արմենիա Կամփըր Փրոգրամ» ընկերության և ՀՀ պետական կառույցների միջև։ Մասնավորապես անդրադառնալով տեսչական մարմնի հայտարարությանը, ըստ որի իրենք չեն հանձնարարել դադարեցնել կոմբինատի աշխատանքները, այլ սահմանել են տուգանքներ և պարտադրել ընկերությանը լուծել արտանետումների խնդիրը, «Արմենիա Կամփըր Փրոգրամ» ընկերությունը պատասխանել է հետևյալը. «Հորդորում ենք չվերագրել սեփական անարդյունավետ գործունեության հետևանքներով գործարանի աշխատանքները դադարեցնելու պատճառները, այլապես անհրաժեշտ կլինի ևս մեկ անգամ հրավիրել հանրային քննարկում, օրակարգային առավել լայն հարցերով»։
Եվ այսպես, մասնավոր և պետական կառույցի այս մենամարտը հնարավոր է երկկողմանի շատ խնդիրներ դուրս հանի, սակայն արդյո՞ք դրանից կշահի տնտեսությունը, կբարելավվի ներդրումային դաշտը։ Աշխարհի փորձը փաստում է, որ նման մենամարտի զոհեր շատ են լինում, իսկ արդյունքները՝ քիչ։ Եթե սրան էլ հավելենք, որ միջազգային ֆինանսական աշխարհը ուշադրությամբ հետևում է, թե ինչպես է լուծվելու Ամուլսարի հանքի և «Լիդիան Արմենիա» ընկերության ներդրումային ծրագրի հարցը, ապա, այո, այս բոլորը չեն կարող դրականորեն ազդել տնտեսական գործընթացների վրա։
Ինչ խոսք, ոչ միայն թավշյա հեղափոխությունները, այլև ցանկացած քաղաքական վայրիվերում, յուրաքանչյուր երկրում թողնում են իրենց ազդեցությունը տնտեսության վրա։ Հայաստանը այդ առումով ևս բացառություն չի կարող լինել, և աշխարհն այսօր հետաքրքրված է, թե ինչպիսի խաղի կանոններ են հաստատվելու Հայաստանի տնտեսական դաշտում։ Սա, թերևս, շատ կարևոր հարց է, ավելին՝ անհրաժեշտ երաշխիք գործարար աշխարհի համար։ Այս սպասողական ֆոնի վրա, երբ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյան ասում է, որ փոխվելու է տնտեսության կառուցվածքը, և պետք է պատրաստ լինենք զոհերի, միևնույն ժամանակ չհստակեցնելով, թե ինչպիսին պետք է լինի այդ նոր կառուցվածքը, և ինչ զոհերի մասին է խոսքը, ապա գործարար աշխարհի համար այս ամենը դառնում է անհասկանալի, մութ անտառ, խորացնում է սպասողական վիճակը և երկարացնում այդ ժամկետները։
Մինչդեռ, կարծում ենք, անհրաժեշտ է շուտափույթ ձևով գործարար աշխարհին ներկայացնել տնտեսության նոր կառուցվածքն իր բոլոր հիմնավորումներով, ինչը պոտենցիալ ներդրողներին թույլ կտա հասկանալ և գնահատել տնտեսական նոր քաղաքականության գաղափարախոսությունը։ Սա շատ կարևոր, առաջնային խնդիր է և, տնտեսական քաղաքականության պարզաբանումից ու հստակեցումից հետո, ներքին քաղաքական շատ տարաձայնություններ և անհամաձայնություններ հնարավոր է նաև հստակեցվեն։ Վերջին հաշվով, միշտ պետք է հիշել, որ ներդրումները կայունություն են սիրում, իսկ գործարար դաշտը՝ վստահություն, անկախ քաղաքական հայացքներից։
Ժասմեն ՎԻԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
