Կասպից ծովի իրավական կարգավիճակի մասին կոնվենցիայի երկար սպասված հաստատումը, որը տեղի ունեցավ 2018թ. օգոստոսի 12-ին, խթան հանդիսացավ մի շարք նախագծերի համար Կասպից ծովում, ինչը զարմանալի է, հաշվի առնելով այն, թե որքան փոխզիջումային էին կոնվենցիայի ձևակերպումները: Ամենաշատը նոր ազդակ նկատվում է ռուս-ադրբեջանական հարաբերություններում: Ադրբեջանի հետ համատեղ նախագծերին մասնակցելը կարող է բեկումնային լինել «Ռոսնեֆտի» համար, որի Կասպից ծովում հաստատվելու փորձերը մինչև վերջին ժամանակներս այդքան էլ հաջող չէին, գրում է «Եվրազիա Էքսպերտ» պարբերականը:
Հոդվածագիր Վիկտոր Կատոնան նշում է, որ աշխարհաքաղաքական հարցերը չեն կաշկանդում Մոսկվային և Բաքվին, որոնք ափամերձ գծերի սահմանափակման մասին համաձայնություն ձեռք են բերել ավելի քան 15 տարի առաջ: 2018թ. սեպտեմբերի 1-ին Ռուսաստանի և Ադրբեջանի նախագահներ Վլադիմիր Պուտինի և Իլհամ Ալիևի հանդիպմանը կողմերը ստորագրել են Գոշադաշ բլոկի նավթագազային ներուժի համատեղ ուսումնասիրության մասին պայմանագիր:
Բավականին բարդ ժամանակաշրջանից հետո ռուս-ադրբեջանական էներգետիկ (և ոչ միայն) հարաբերությունները սկսեցին բարելավել: Գոշադաշի վերաբերյալ պայմանագրի ստորագրման ընթացքում ռուսական կողմից հստակ մասնակիցը հայտնի չէր, բայց ակնկալվում է, որ դա կլինի : «Ռոսնեֆտ»-ը Իգոր Սեչինի ղեկավարության ներքո նկատելիորեն սկսեց մերձենալ ադրբեջանական SOCAR-ի հետ՝ ի թիվս այլ պայմանագրերի ստորագրելով նաև մինչև 1 միլիոն տոննա նավթի մատակարարման մասին պայմանագիր թուրքական Star նավթի մշակման գործարանին, որը պատկանում է ադրբեջանական ընկերությանը և տեղակայված է Իզմիրում:
Հոդվածագրի կարծիքով՝ «Ռոսնեֆտ»-ի համար տվյալ պայմանավորվածությունը կարող է դառնալ հերթական հնարավորությունը՝ իր ներկայությունն ընդլայնելու և մի շարք անհաջող փորձերից հետո Կասպյան տարածաշրջանում հաստատվելու համար: 2002թ. ընկերությունը իրավունք ստացավ վերամշակումներ իրականացնել Կուրմանգազի հանքավայրում, որի նավթային պաշարներն այդ պահին գնահատվում էին մինչև 1 միլիարդ տոննա, բայց կոմերցիոն նավթ կամ գազ չհաջողվեց հայտնաբերել: «Ռոսնեֆտ»-ը երկրորդ փորձն արեց՝ գնելով այլ տեղամաս, բայց նախագիծը փաստացիորեն սառեցվեց:
Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ «Ռոսնեֆտ»-ը չկարողացավ իր ծրագրերն ի կատար ածել Կասպյան տարածաշրջանի ռուսական մասում, Ադրբեջանն ունի բոլոր հնարավորությունները այս իրավիճակում բեկում մտցնելու համար:
Այնուամենայնիվ, հերթական ձախողումը չի բացառվում՝ կապված Գոշադաշ բլոկի սեյսմոլոգիական առանձնահատկությունների և տեղանքի հետ: Բայց չնայած դժվարություններին՝ ձեռք բերված համաձայնությունը կարող է դառնալ Գոշադաշի զարգացման հաջողության գրավականը, ինչում, անկասկած, շահագրգռված է Բաքուն: Հաշվի առնելով այն փաստը, որ Ադրբեջանում նավթի արդյունահանումը առաջին տարին չէ, որ նվազում է և կշարունակի նվազել, անհրաժեշտ են նոր համարձակ միջոցներ:
Ռուսաստանը ևս հետաքրքրված է Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների զարգացմամբ: Կասպից ծովի կարգավիճակի մասին Կոնվենցիայի ստորագրումից հետո Ադրբեջանը դառնում է առանցքային քաղաքական գործընկեր Ռուսաստանի համար: Կողմերը հասկանում են, որ համագործակցությունն ավելի շատ օգուտ կբերի, քան հակասությունները: Գոշադաշ բլոկի համատեղ զարգացումը կարող է դառնալ սկիզբ ավելի հավակնոտ նախագծերի համար: Օրինակ, ռուս-ադրբեջանական էներգետիկ համագործակցությունը նոր մակարդակի կհասնի, եթե «Լուկօյլ»-ը մասնակցություն ունենա Ումիդ և Բաբեկ հանքավայրերի մշակման նախագծում: Հաշվի առնելով կողմերի շահերը՝ այն, ինչ անհնարին էր թվում նախկինում, այժմ կարող է իրականություն դառնալ, եզրափակում է հոդվածագիրը:
