Դեռեւս անտիկ ժամանակներում, Քրիստոսի ծնունդից շատ առաջ եւ հետո, Հռոմը տիրում էր աշխարհի կեսին (պայմանական,- Վ.Վ.): Հռոմի քաղաքացին արտոնյալ կարգում էր եւ հպարտորեն էր կրում իր տիտղոսը: Նա իրեն երբեւէ թույլ չտվեց պաշարել Սենատը, թեեւ այն լեցուն էր բրուտոսներով, քանզի հարգանքն ու խոնարհումը սեփական երկրի եւ պետության հանդեպ վեր է ցանկացած զգացմունքային պոռթկումից:
Հայաստանի հպարտ քաղաքացին, մեծ հաշվով, հրապարակում, Ազգային ժողովի բակում կամ «82%»-ի համույթում չէ, քանզի վերջինիս առնվազն 80%-ը նույն՝ քաղաքական անցուդարձից անտեղյակ, վերջին երկու տասնամյակում՝ վարչական լծակների գործադրմամբ, թաղային հեղինակությունների ճնշումով, հարեւան-բարեկամների, տասը հազարական դրամների պրիզմայով քվեարկող, ՀՀԿ-ին 60-65% քվե ապահովող ընտրազանգվածն է: Ընտրություններում առավել ակտիվ, լողացող «սանդղակը», որը պատրաստ է երկիրը գլորել մի ճահճից մյուսը: Եթե առարկում եք, ապա պետք է մատնանշեք, թե ուր անհետացավ հանրապետականի, որոշակիորեն՝ նաեւ բարգավաճի ու ՕԵԿ-ի օգտին քվեարկող մոտ 60% ներուժի թափառող (ոչ վաղ անցյալում՝ ՀՀՇ-ական, երեկ՝ հանրապետական, այսօր՝ …) էլեկտորատը: Հայաստանի, իրավամբ, հպարտ քաղաքացին ավելի է, քան մեկ միլիոնը: Դա այն քաղաքացին է, ով մինչեւ մայիսի 8-ը ողողել էր հանրապետության փողոցները, եւ երկրի կառավարումը քաղաքակիրթ հարթակ փոխադրելու պահանջ էր ներկայացնում: Հպարտ քաղաքացի, որի հավաքական կերպարը մարմնավորեց այլեւս պատմության լուսավոր էջ կերտած՝ Նիկոլ Փաշինյան, հիրավի փառահեղ անձը: Մայիսի 8-ից հետո…
Եթե շարունակում ես հայցել «հրապարակի» աջակցությունը, ուրեմն ձախողում ես նույն հրապարակի կողմից ընձեռած գործադիրի մանդատը: Այդժամ հեռու չէ նաեւ, մոդայիկ ձեւակերպմամբ՝ հակահեղափոխության ծնունդը: Համարենք, որ դրա առանցքը, ի դեմս իշխանությունների թեթեւ ձեռքով վերապարպված «Քոչարյան» քաղաքական հենասյան, արդեն իսկ ձեւավորվում է: Հետեւությունը միակն է՝ տնօրինել իշխանության լծակներին դեռեւս չի նշանակում տիրապետել այն: Ուրեմն, տիրապետեք իրավիճակին, բացահայտեք հասարակության դինամիկ առաջընթացն ապահովող անհրաժեշտ շեշտադրումները: Տիրապետեք պետության լիարժեք վարման մշակույթին:
Հպանցիկ անդրադառնանք շատ մոտ ժամանակացույցում՝ դեկտեմբերին ԱԺ արտահերթ ընտրություններ անցկացնելու շիկացող թեմային: Եթե շահախնդիր բլոկը գտնում է, որ Ազգային ժողովը ոչ թե քաղաքական-ներկայացուցչական, այլ զգայական (էմոցիոնալ) մարմին է, եւ այն կարելի է 2/3-ով ձեւավորել բացառապես հակահանրապետական ալիքի սեգմենտում, ապա Սահմանադրության 89.3 եւ 123.2 հոդվածները ընձեռում են այդ հնարավորությունը…
ՎԱՐԴԱՆ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
«Առավոտ»
10.10.2018
