Մնացել են ոստիկանապետ Հայկ Հարությունյանը, ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ Սեյրան Օհանյանն ու վարչապետ Սերժ Սարգսյանը: Նրանք որևէ բանի հետ կապ ունեցե՞լ են, թե՞ ոչ: Եթե նրանք էլ հայտարարեն, որ կապ չեն ունեցել որևէ հրամանի հետ, ուրեմն նրանց միավորում է մեկ այլ հանցավոր բան՝ հանցավոր անգործությունը, որը դարձել է տասը մարդկանց մահվան պատճառ և ծայրահեղ վտանգի առաջ կանգնեցրել պետությանը:
Հավանաբար, նրանց մեկ խցում հավաքելը կօգնի, որպեսզի այդ մարդիկ, ի վերջո, թարմացնեն հիշողությունն ու պարզեն, թե ի վերջո՝ ո՞վ է կապ ունեցել Մարտի 1-ի հետ և ո՞վ պետք է պատասխանատվություն կրի տեղի ունեցածի համար: Իհարկե, ողբերգական այս խնդրի հարցում ամենևին տեղին չէ որևէ կատակ, սակայն մյուս կողմից՝ իրավիճակն իսկապես լուրջ է, և հարցն այս դեպքում ամենևին այն չէ, որ ինչ-որ մեկը պետք է պատասխան տա ցանկացած գնով: Խնդիրն այն է, որ Հայաստանում պետք է ցանկացած գնով ձևավորվի պետական պատասխանատվության մեխանիզմը, որպեսզի մեր պետությունն այլևս չվերապրի հոկտեմբերի 27-եր կամ մարտի 1-եր, և ընդհանրապես չհասնի այնպիսի վիճակի, որ հնարավոր լինի այդօրինակ որևէ բան կամ առաջանա այդ միջոցներով հարց լուծելու որևէ անհրաժեշտություն:
Արամ ԱՄԱՏՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
