Ինչո՞ւ է Հանրապետական կուսակցությանն ու Դաշնակցությանը անհանգստացրել Սահմանադրության փոփոխության միջոցով ԱԺ ինքնալուծարման մեխանիզմ ստեղծելու Նիկոլ Փաշինյանի նախաձեռնությունը, որի մասին նա հայտարարեց օգոստոսի 17-ի հանրահավաքում: Նիկոլ Փաշինյանը դրա անհրաժեշտությունը պայմանավորեց նրանով, որ խորհրդարանում, այսպես ասած, նախկին մեծամասնությունը կարող է մտածել, թե մեկ տարի անց արտահերթ ընտրության համար վարչապետի հրաժարականը հնարավորություն է այլ վարչապետ նշանակելու և վերցնելու իշխանությունը:
Ինչպես հայտնի է, ներկայումս կա խորհրդարանի, այսպես ասած, լուծարման այդ մեխանիզմը՝ վարչապետը հրաժարական է տալիս, խորհրդարանը երկու անգամ տապալում է նոր վարչապետի ընտրությունը և ըստ այդմ՝ լուծարվում է, նշանակվում է խորհրդարանի արտահերթ ընտրություն: Նիկոլ Փաշինյանը ինքնալուծարման մեխանիզմը ցանկանում է ներդնել, այսպես ասած, թավշյա հեղափոխության երաշխիքի համար, որ ինչ-ինչ հանգամանքների բերումով գործարքային խաղեր չլինեն, և հարկ չլինի դարձյալ գնալ ֆորս-մաժորային վիճակի:
Ահա այս նախաձեռնությունը, որ արդեն ընթացքի մեջ է, առաջացրել է ՀՀԿ-ի բացահայտ և ՀՅԴ-ի իրեն բնորոշ, այսպես ասած, ամորֆ դժգոհությունը կամ անհանգստությունը: Օրինակ՝ ՀՀԿ-ականները քննադատում են բացահայտորեն, իսկ ՀՅԴ անդամ Արսեն Համբարձումյանն էլ հարցնում է, թե արտահերթ ընտրության քաղաքական համաձայնությունից ոչ ոք չի հրաժարվել, ինչո՞ւ ուրեմն գնալ այլ ճանապարհով: Նախ, օրինակ, նույն ՀՀԿ խոսնակ Շարմազանովը հայտարարել է, թե արտահերթ ընտրությունը դա Նիկոլ Փաշինյանի օրակարգն է, որը իրենց համար պարտադիր չէ:
Եվ նաև նույն տրամաբանությամբ՝ եթե արտահերթ ընտրության քաղաքական համաձայնությունն ուժի մեջ է, և Դաշնակցությունը, ՀՀԿ-ն որևէ կերպ մտադիր չեն հրաժարվել դրանից, տորպեդահարել կամ սաբոտաժի ենթարկել այդ պայմանավորվածությունը, ինչո՞ւ են անհանգստանում խորհրդարանի ինքնալուծարման մեխանիզմից, որը բացարձակապես շեղում չէ համաձայնությունից, այլ ընդամենը, այսպես ասած, չգցվելու հավելյալ երաշխիք է Նիկոլ Փաշինյանի և թավշյա հեղափոխություն իրականացրած հանրության համար:
Արամ Ամատունի
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
