«Իրատեսի» հյուրը ՀՀ ժողովրդական արտիստ, կոմպոզիտոր, դիրիժոր ԵՐՎԱՆԴ ԵՐԶՆԿՅԱՆՆ է:
–Վերջին տարիներին ստեղծագործական կյանքը համադրել էիք հանրային գործունեության հետ՝ Երևանի ավագանու կազմում: Առջևում ընտրություն է, որում չի ներկայացված այն կուսակցությունը, որի ցուցակով Դուք դարձել էիք ավագանու անդամ: Ինչպե՞ս եք պատկերացնում Ձեր մասնակցությունը Երևանի կյանքին՝ որպես երևանցի, ավելին՝ որպես Երևանի պատվավոր քաղաքացի, անկախ այն բանից, թե ով կլինի Երևանի քաղաքապետը:
-Մտքովս էլ չէր անցնում, թե կարող եմ դառնալ ավագանու անդամ: Երբ Տարոն Մարգարյանն ինձ առաջարկեց դառնալ, ասացի, որ ես շատ զբաղված մարդ եմ, իմ ժամանակը չի հերիքի դրա համար: Նա հավաստիացրեց, որ ընդամենը ամիսը մեկ անգամ պիտի հավաքվենք, ինչ-որ հարցեր քննարկենք, իսկ ինձ էլ կընդգրկեն մշակութային թեմաների քննարկումներում: Ես, ի վերջո, համաձայնեցի:
Ամեն մարդ իր կյանքում գոնե մեկ սխալ թույլ տալու իրավունք ունի, և ես համարյա 70 տարեկանում այդ սխալը գործեցի: Երբ ավագանին հավաքվում էր քննարկելու մշակույթին առնչվող հարցեր, ես ինձ համար նորմալ էի համարում այդ քննարկումներին մասնակցելը, որովհետև դա իմ մասնագիտական ոլորտն էր: Իսկ երբ քննարկվում էին այլ հարցեր, ես դրանց հուզականորեն էի արձագանքում, որովհետև չունեի համապատասխան պրոֆեսիոնալ պատրաստվածություն:
Ինձ թվում էր, թե ամեն ինչ նորմալ է, բայց ընդդիմության ներկայացուցիչներին այդպես չէր թվում, և նման դեպքերում հասկանում էի, որ իզուր եմ եկել ավագանի: Լինելով անկուսակցական՝ ես չունեի որևէ պարտադրանք ինձ վրա, սակայն երբեմն հայտնվում էի դժվարին վիճակում: Դա ինձ շատ անհանգստացնում էր, և ի՜նչ լավ է, որ այդ ամենը շուտ ավարտվեց: Ես հիմա ազատ մարդ եմ և կարող եմ հանգիստ ցույց տալ իմ վերաբերմունքը՝ կապված մշակույթի հետ:
-Ո՞ւմ եք տեսնում Երևանի քաղաքապետի պաշտոնում:
-Ինձ համար նշանակություն չունի, թե ով կլինի քաղաքապետ, կարևորն այն է, որ նա լինի պրոֆեսիոնալ: Իհարկե, լիարժեք պրոֆեսիոնալության մասին խոսք չի կարող լինել այս դեպքում, բայց գոնե լինի այնպիսի մեկը, որ կարողանա ճիշտ տիրապետել քաղաքի կառավարման գործին, որովհետև դա դժվարին առաքելություն է: Մարդու ամբողջ գործունեությունը կարող է փլուզվել, եթե նա դառնա քաղաքապետ ու այդ դերում հաջողություն չունենա: Դրանից հետո նրա համար դժվար կլինի վերադառնալ իր մասնագիտական ոլորտ և աշխատել այնտեղ:
Ես այս տարիների ընթացքում հասկացել եմ, որ շատ մեծ դեր ունեն փոխքաղաքապետերը: Տարոն Մարգարյանի օրոք այդ պաշտոնին գտնվողները շատ գրագետ ու կոմպետենտ մարդիկ էին. առաջին հերթին նկատի ունեմ Կամո Արեյանին, որն աշխատել է բոլոր քաղաքապետերի հետ: Յուրաքանչյուր խելոք քաղաքապետ պիտի հասկանա, որ իրեն բանիմաց փոխքաղաքապետեր են հարկավոր:
Քաղաքապետերի այսօրվա թեկնածուների մեջ ինձ ամենից շատ անհանգստացնում է փորձի պակասը: Խոսքս հատկապես Հայկոյի մասին է, որին ես շատ սիրում եմ: Նա լավ դերասան է և իրեն դրսևորել է որպես ակտիվ, սրտացավ քաղաքացի: Բայց մտածում եմ, որ եթե դառնա քաղաքապետ ու չկարողանա լավ աշխատել, ծանր սթրեսի կենթարկվի: Դա կլինի սթրես նաև Նիկոլ Փաշինյանի համար, որի գործունեությանը ես մեծ հարգանքով եմ վերաբերվում և կարծում եմ, որ նա իրավունք չունի սխալվելու:
Իհարկե, կան նաև այլ թեկնածուներ, օրինակ, Արտակ Զեյնալյանը, որին ես լուրջ մարդ եմ համարում: Նա իրավաբան է և կարող է լավ քաղաքապետ լինել իմ կարծիքով:
Զարուհի Փոստանջյանը, կարծում եմ, կարիք չունի քաղաքապետ լինելու, որովհետև ավագանու կազմում լինելով էլ կարողանում է ամեն ինչ տեղ հասցնել, բոլոր հուզող խնդիրներին սուր արձագանքել:
Զրույցը վարեց Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆԸ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
