Շիրակի մարզի Զարիշատ գյուղում այս տարի առաջին զանգ չի հնչել. 2012 թվականին ծնված գյուղի մեն ու միակ երեխայի ծնողները նրան դասի են տարել Ամասիայում, որի պատճառով էլ դպրոցը զրկվել է առաջին դասարան ունենալուց:
Զարիշատն այս ընտանիքի համար որպես ամառանոց է ծառայում:
Դպրոցի տնօրեն Ալվարդ Շաղոյանն Aravot.am-ի հետ զրույցում ասաց. «Այստեղից արտագաղթ չկա, կարելի է ասել սոցիալապես անապահով ընտանիք ևս չկա, բոլորն էլ տնտեսություն ունեն, անասնապահությամբ են զբաղվում, մի բան էլ դրսից են մարդիկ գալիս մասնավոր աշխատանք կատարելու: Գյուղը պարզապես կտրված է աշխարհից, աշխարհագրական դիրքն ու բնակլիմայական պայմաններ են իրենց ծանր հետևանքները թողնում: Մի թեթև քամի եղավ ու մի քիչ ձյուն եղավ, եթե բոլոր ճանապարհները բաց լինեն, այստեղ փակվում են»:
Ծնելիություն չկա (բնակչությունը ծերացող է, Ա.Ն.), բուժկետ չկա: Մեր գյուղն ամառանոց է ծառայում նաև, կան ընտանիքներ, որոնք ամռանը գալիս են ասենք Գյումրիից, ամռանը երեխաներին բերում են, հետո տանում են, չեն թողնում գյուղում մնան: Դպրոցն ունի 6 աշակերտ, լինում է, որ չենք ունենում առաջին դասարան, սա առաջին դեպքը չէ: Հիմա 2 աշակերտ ունենք երկրորդ դասարանում, մեկ աշակերտ՝ 5-րդ դասարանում, 3 հոգի 8-րդ դասարանում»:
Ըստ տնօրենի, դպրոցում դասերի ժամաքանակը շատ քիչ է, մասնագետները 2 կամ 4 ժամով չեն գալիս գյուղում աշխատելու: Տնօրենի թվարկմամբ՝ պատմություն, քիմիա, կենսաբանության ուսուցիչների կարիք ունեն:
«Մաթեմատիկայի լավ մասնագետ ունեի, վատառողջ էր, երկու տարի առաջ մահացավ, հայտ ենք ներկայացրել, ոչ մեկը չի եկել: Ժամերը քիչ են, օտար լեզուն կազմում է երկու ժամ, ո՞վ կգա: Երկրաչափություն, ֆիզիկա, մաթեմատիկան կազմել են` վեց ժամ, ռուսերեն ժամերը կազմում են երեք ժամ, ո՞վ կգա… Գյուղը տրանսպորտ չունի, տաքսիից ենք օգտվում, Գյումրի գալ-գնալը 10-12 հազար դրամ է»:
Դպրոցի տնօրենը Ռոստովի հայկական Սփուռքի դպրոցներում հայոց լեզու ու հայոց պատմություն է դասավանդել, սակայն վերադարձել է հայրենի գյուղ:
«20 տարի անցել է, ինձ կանչում են, հրավիրում են, խնդրում են, որ հետ գնամ, բայց սա իմ գյուղն է, չեմ գնում»,-ասաց մեր զրուցակիցը:
Ի դեպ, գյուղի դպրոցն էլ բարվոք պայմաններում չէ:
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
