Դուդուկի վարպետ Ջիվան Գասպարյանը աշնանը պատրաստվում է նշել ծննդյան 90-ամյակը: Լրագրողներս մաեստրոյին պատահաբար հանդիպեցինք մշակույթի նախարարության մուտքի մոտ:
«Եկել եմ մշակույթի նախարարի մոտ, որպեսզի խոսենք, թե ինչպես ենք նշելու իմ ծննդյան 90-ամյակը: Հոկտեմբերի 12-ին է իմ ծննդյան օրը, բայց քանի որ օպերային թատրոնի դահլիճը զբաղված է, նոյեմբերի 26-ին կնշենք»,-ասաց վարպետը:
Հետաքրքրվեցինք, թե ավանդույթի համաձայն ի՞նչ աշխարհահռչակ հյուրեր են լինելու: «80-ամյակիս աշխարհի ամենամեծ արտիստները եկան, իսկ հիմա դա հնարավոր չէ: : Մի ժամանակ հովանավորներ կային, տարբեր բանկեր, ընկերություններ, հիմա չկան, ու հայտնի մարդկանց հրավիրելը մեծ ծախսերի հետ է կապված: Կլինեն միայն արտասահմանցի անվանի հայ արտիստներ»,-ասաց արվեստագետը: Նշեց, որ հոբելյանական երեկոյին իր ստեղծագործությունները կկատարվեն, ինքը կերգի իր գրած երգերը, խոստացավ, որ հետաքրքիր է լինելու:
«75 տարի բեմի վրա պրոֆեսիոնալ մակարդակով բացատրեցի ողջ աշխարհին, թե ինչ է դուդուկը, ինչ է հայը, եւ պատահական չէր, որ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն դուդուկը համարեց աշխարհի ամենալավ գործիքը, ու տասնյակի առաջին համարն էլ Ջիվան Գասպարյանին նշանակեցին: Ի՞նչ ասեմ, ամբողջ կյանքս երաժշտությամբ եմ զբաղվել, ես պոլիտիկա չեմ սիրում, չեմ ուզում մտնել խառը-մառը գործերի մեջ ու ինձ պետք չի, ամեն մարդ իրավունք չունի պոլիտիկայից խոսի: Քո կարծիքը կարող ես տանը ասել, ոչ թե ժողովրդի ներկայությամբ, որովհետեւ կարող է սխալ խոսես… Դրա համար ես չեմ ուզում խառնվել այդ թեմաների մեջ»,-ասաց աշխարհահռչակ դուդուկահարը:
Տեղեկացրեց, որ մինչ այժմ 20000 համերգ է ունեցել, այդ թվում` լավագույն բեմերում ու պալատներում: «Միայն Անգլիայի թագուհու պալատում երեք անգամ սիմֆոնիկ նվագախմբի հետ ելույթ եմ ունեցել…Կանադայի ակադեմիայի անդամ եմ, ակադեմիկոսի կոչում ունեմ, պրոֆեսոր եմ, Երեւանի պատվավոր քաղաքացի, այնքան բաներ կա~ն»,-հավելում է մեր զրուցակիցը:
Վարպետն ասում է, որ դառը մանկություն է ունեցել, ծնողներին կորցրել է, մանկատանն է մեծացել, բայց հավաստիացնում է, որ մաքուր կյանքով է ապրել, իրեն էլ երջանիկ մարդ է համարում: Ցանկանում է, որ Հայաստանում ամեն մարդ իր գործով զբաղվի. «Եթե մի բան քո գլուխը չի մտնում, ի՞նչ գործ ունես; Մասնագիտությունն ինչի՞ համար են սովորում, մարդիկ ավարտում են, բժիշկ, ինժեներ, երաժիշտ են դառնում: Թող ամեն մարդ իր գործով զբաղվի, երկիրը կարգի գա, ծաղկի… Հիմա ինձ տանեն մինիստր, կլինի՞, ինձ պետք չի, ախր դրանից չեմ հասկանում»
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
