Երբ հին (շատ հին) Հայաստանում Վանո Սիրադեղյանը ծրագիր ուներ, որ ճանապարհային ոստիկանության մեջ աշխատեն նաեւ կանայք, դա, մեղմ ասած, միանշանակ չէր ընդունվել: Մինչդեռ տրամաբանությունը շատ պարզ էր. հաշվի առնելով մեր ազգային առանձնահատկությունները, կարգազանց վարորդը կամաչեր կաշառք առաջարկել կին ոստիկանին, վերջինս կամաչեր կաշառք ուզել կարգազանց վարորդից: Այնուհետեւ այդ նախաձեռնությունը զարգացում չգտավ, փոխարենը այժմ աղջիկները Երեւանում են կարգուկանոն հսկում, եւ դա, կարծում եմ, նույնպես դրական երեւույթ է՝ կանանց ներկայությամբ մենք` տղամարդիկ, որպես կանոն, մեզ ավելի «ձիգ» ենք զգում:
Վերջերս պետական պաշտոններում մի շարք կարեւոր նշանակումներ են կատարվել: Տաթեւիկ Ռեւազյանը նշանակվել է քաղաքացիական ավիացիայի կոմիտեի նախագահ, Ինեսսա Գաբայանը` ջրային կոմիտեի նախագահ, Հռիփսիմե Գրիգորյանը՝ զբոսաշրջության պետական կոմիտեի նախագահ, Դիանա Գասպարյանը՝ Էջմիածնի համայնքի, իսկ Լիլիթ Ստեփանյանը՝ Հրազդան համայնքի ղեկավարի պաշտոնակատար: Եթե նրանց գումարենք աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարար Մանե Թանդիլյանին եւ մշակույթի նախարար Լիլիթ Մակունցին, ինչպես նաեւ` մի շարք փոխնախարարների, ապա կունենանք ղեկավար մարմիններում երիտասարդ կանանց բավականին պատկառելի ներկայություն:
Դա ոչ թե արեւմտյան ինչ-որ «գենդերային» չափանիշների իրագործում է, այլ պետական համակարգում իրավիճակ փոխելուն ուղղված քայլ՝ նախեւառաջ, իհարկե, կոռուպցիայի դեմ պայքարի համատեքստում: Հյուսիսային Եվրոպայի կառավարություններում եւ խորհրդարաններում կանայք գերակշռում են, նույն երկրներում կոռուպցիայի ցուցանիշներն ամենացածրն են: Հետազոտողները վաղուց արդեն այդ երկու փաստերի մեջ պատճառահետեւանքային կապ են տեսնում: Կանայք ավելի շրջահայաց են, ավելի բարեխիղճ, նրանց մեջ ավելի թույլ է ամեն գնով հարստանալու ձգտումը: Նրանց հավակնություններն այլ տեղում են, փողի միջոցով ինքնահաստատումը կանանց մեծ մասի առաջնահերթությունների մեջ չի մտնում:
Այն խնդիրները, որոնք կանգնած են հատկապես Հայաստանի զբոսաշրջության, քաղավիացիայի եւ ջրային տնտեսության առջեւ, իհարկե, ահռելի են: Այդ ոլորտներում կան «գելուգազան» կոռուպցիոներներ, որոնք հենց այնպես չեն հանձնվի: Բայց քանի որ նորանշանակ ղեկավարների վերաբերյալ այս առումով կասկածներ չկան, խնդիրները լուծելի են:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
“Тянет в капкан жгучий канкан!”
Պատկերացնենք, մենք այնքան խելոք ենք, որ ստեղծել ենք ինքնակառավարվող սարք՝ ինչպես ինքնաթիռներում է, որ ծրագիրը գրեցիր ու տվեցիր այդ սարքին, նա էլ մարդուց էլ լավ ու արագ որակով պետական որոշումներ է ընդունում կառավարության փոխարեն, իսկ կառավարությունը միայն հետեւում է այդ սարքի անխափան աշխատանքին ու տեղը գալուց կառավարման ղեկն իր ձեռքն է վերցնում: Կարճ ասած, քանի դեռ նման սարք չենք հնարել, այդ սարքի դերը կառավարությունը պետք է կատարի ու սարքի նման ենթարկվի այն ծրագրին, որը ծրագրավորողները կգրեն իրավաբանների ու այլ բնագավառի մասնագետների մասնակցությամբ:
“Հյուսիսային Եվրոպայի կառավարություններում եւ խորհրդարաններում կանայք գերակշռում են, նույն երկրներում կոռուպցիայի ցուցանիշներն ամենացածրն են:” Ֆանտաստիկ, այսօրվա հայրենիքին վայել մտահանգում: Ասում եմ, չսկսենք նորվեգերեն խոսե՞լ: Արա ախպեր, սաղով ընդեղ նորվեգերեն են խոսում ու դաժը վարժապետը 10000 եվրո փող ա առնըմ: Ո՞նց չէինք ֆայմել մինչև հըմի:
Պետքա նաև ժողովրդի մենթալիտետը հաշվի առնել: Ասենք դպրոցներում վաղուց մայրիշխանությունա տնօրեններ, ուսմասվարներ կանայք են, բայց չէի ասի թե կրթության որակը բարձրացելա:
Կարա մարդը կաշառք չվերցնի բայց գիտելիքել չունի լուրջ խնդիրներ լուծելու համար:
Սկանդինավյան երկրները տղամարդիկ կառուցել են, զարգացրել են բերել հասցրել են նենց կետի որ կա համակարգ 20տարեկան աղջկա ել նշանակեն վարչապետ կաշխատեն, ամեն ինչ այսպես ասած ծամած դրածա բերանը:
Ավելի սարսափելի են կին կաշառակերները, տարիներ առաջ մեր ԲՇՏ-ում մի հաշվապահ կար, տունը գնեցի na[kin bnak9ic մեծ պարտքեր կային կամաց կամաց մարում էի, մեկ էլ իմացա որ թաղապետարանից նամակա եկել թե չվճարեք դատարան ենք ուղարկում գործը: Չեկերը մնացել էին, գնացի մտա մոտը, լկտի լկտի խոսումա, ասումա չես վճարել, հանում եմ չեկերը, նույն լկտի ձևով ասումէ՝. -Էդ հեչ, էդ կերանք գնաց, նորից պիտի մուծես, ահա էսպիսի գենդերային կոռուպցիա:
Եթե հույսներս գենդերային սկզբունքով պայքարնա, ոչ մի բան էլ չի ստացվելու, էսօր դպրոցները, բուժ հաստատությունները հիմնականում կանանց ասպարեզա, քիչա էնտեղ կոռուպցիա՞ն: Մշակույթի Հասմիկ Պողոսյանը, Սփյուռքի Հրանուշը, կին դատավորները, զիջում էին տղամարդկա՞նց: