Կոռուպցիայի դեմ պայքարի մասին իշխանության հայտարարությունները, խոսքն ու գործը շատերի մոտ են առաջացնում բազմաթիվ հարցեր, որոնց թվում հաճախ հնչողներից մեկն այն է, թե կհասնի՞ արդյոք կոռուպցիայի դեմ պայքարը, այսպես ասած, նախկին առաջին դեմքերին: Առավել ևս, որ, օրինակ, խոշոր առևտրային ցանցերի մասով ԱԱԾ գործողությունների համատեքստում պարզվեց, որ առնվազն եղել է վարչապետի մակարդակով համաձայնություն օրենքը շրջանցող մեխանիզմներով աշխատելու վերաբերյալ: Սակայն այն ամենից հետո, ինչ հայտնաբերվեց գեներալ Մանվելի մոտ, խոշոր առևտրային ցանցերում հայտնաբերվածը նույնիսկ ձնծաղիկի էլ չի ձգում:
Միևնույն ժամանակ, արդյո՞ք Մանվելի պարագայում կարող էր այդ մասշտաբի երևույթ լինել առանց պետության բարձրագույն քաղաքական ղեկավարության: Եթե կարող էր, ապա այդ ղեկավարության հարցը պետք է քննվի արդեն մյուս դիտանկյունից՝ պետական անվտանգության, որովհետև այդ դեպքում հարց է առաջանում, թե անտեղյակ լինելով այդ երևույթներին, էլ ինչ և գուցե ավելի վտանգավոր երևույթներից է այդ ղեկավարությունը եղել անտեղյակ: Ի վերջո, դա ևս քրեորեն հետապնդելի արարք է, որովհետև հարց է առաջանում նաև, թե արդյո՞ք անտեղյակությունն, այսպես ասած, գիտակցված չէր, այսինքն՝ «խնամքով» էին մնացել անտեղյակ:
Արամ Ամատունի
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
